Μέχρι πάρα πολύ πρόσφατα, πίστευα ότι πολύ δύσκολα θα υπάρξει ένα κόμικ που θα με συγκλονίσει περισσότερο από το κλασσικό πλέον Persepolis της Marjane Satrapi, μέχρι που εντελώς συμπτωματικά διάβασα μια κριτική για το Maus του Art Spiegelman και φρόντισα να το αποκτήσω.
Μια παρένθεση για όσους πιστεύουν ότι τα graphic novels είναι μόνο για παιδιά: το κόμικ είναι ένα σπουδαίο λογοτεχνικό είδος που απευθύνεται σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό κοινό που διψά για μη φλύαρα ερεθίσματα.
Ο Spiegelman δημοσίευσε το Maus σε συνέχειες από το 1980 μέχρι το 1991, καταφέρνοντας το 1992 να κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ, το πρώτο που απονεμήθηκε ποτέ σε κόμικ. Γιος δυο επιζώντων του Ολοκαυτώματος, ο Spiegelman αφηγείται κυρίως την ιστορία του πατέρα του, ενός πολυμήχανου Εβραίου της Πολωνίας που κατάφερε να βγει ζωντανός από το Άουσβιτς και το Νταχάου αλλά και της μητέρας του που χρειάστηκε να ξεπεράσει ανάλογες δυσκολίες.
Παραχωρώντας στον πατέρα του το ρόλο του αφηγητή, ο Spiegelman μετακινείται συχνά από το παρελθόν στο παρόν κι έτσι το Maus δεν αποτελεί απλά μια εξιστόρηση των τραγικών γεγονότων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά μια πολυεπίπεδη προσέγγιση στη ζωή εκείνων που βίωσαν την κόλαση. Πώς τα κατάφεραν; Τι τραύματα έμειναν στην ψυχή τους; Τι θυμούνται πιο πολύ μετά από τόσα χρόνια; Τι πιστεύουν για το ανθρώπινο είδος;
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Zoobus αλλά είναι εξαντλημένο στα περισσότερα βιβλιοπωλεία. Προτείνω να αναζητήσετε την πρωτότυπη έκδοση του στα αγγλικά μέσω του Amazon ή μπορείτε το αναζητήσετε σε ηλεκτρονική μορφή.
Όταν στην πρώτη σελίδα θα αντιληφθείτε τη σπουδαία αλληγορία που κρύβεται πίσω από τον ίδιο τον τίτλο του έργου, θα δυσκολευτείτε πολύ να το κλείσετε, πριν φτάσετε μέχρι το τέλος.
