Η ξεχασμένη αξία της διαφάνειας (και της δημοσιογραφίας)

5.4.16


Αίσθηση προκαλούν ανά τον κόσμο οι αποκαλύψεις ομάδας δημοσιογράφων για τις offshore εταιρείες που για χρόνια...φιλοξένησαν τα χρήματα πολιτικών, καλλιτεχνών, αθλητών κι άλλων διασήμων στον Παναμά.

Στη συγκεκριμένη λίστα, το ελληνικό πολιτικό σύστημα εκπροσωπείται από τον δικηγόρο Σταύρο Παπασταύρου, ο οποίος κατείχε νευραλγικά πόστα στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.

Υπό τον φόβο του να κερδίσει επικοινωνιακούς πόντους ο ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί είναι εκείνοι που σπεύδουν να απαξιώσουν το γεγονός, τονίζοντας ότι ήδη γνωρίζαμε τη συγκεκριμένη υπόθεση και τέλοσπαντων ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό.

Δεν πάει έτσι όμως. Η ελαφρότητα με την οποία προσεγγίζουν τα συστημικά κόμματα και τα παραδοσιακά ΜΜΕ τέτοιου τύπου υποθέσεις αποδεικνύει πόσο πολύ έχουν χάσει την επαφή τους με συγκεκριμένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Για κάποιον που εν μέσω κρίσης τα έχει χάσει όλα, η υπόθεση Παπασταύρου μπορεί να αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής και θα τον οδηγήσει σε παράλογες και λανθασμένες επιλογές.

Το ότι όλες οι κυβερνήσεις κακοποίησαν στην πράξη το σύνθημα "όλα στο φως", δεν σημαίνει ότι η δίψα του λαού για κάθαρση έχει ικανοποιηθεί.

Όσο τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα νιώθουν άβολα με το να καταγγείλουν τέτοιες υποθέσεις διαφθοράς, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρνει να πείθει ότι φέρει το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα.