Την ώρα που μέρος των κομμάτων της Αντιπολίτευσης μοιάζει να αντιγράφει πλήρως τις νοσηρές τακτικές του ΣΥΡΙΖΑ από το 2010 μέχρι το 2015, ο Αλέξης Παπαχελάς επιχειρεί μέσα από τις σελίδες της «συστημικής» Καθημερινής να θέσει τα πράγματα στη σωστή βάση τους.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό χθεσινό άρθρο του:
Ο κόσμος του «Μένουμε Ευρώπη» του περασμένου καλοκαιριού δεν έχει ανάγκη τον χουλιγκανισμό. Το ζητούμενο είναι να εκφρασθεί με τσαγανό και μετριοπάθεια. Ο δεξιός χουλιγκανισμός βλάπτει τη δημοκρατία και τον δημόσιο διάλογο όσο και ο αριστερός. Ο κανιβαλισμός μέσω των social media, η δαιμονοποίηση και η άλογη αντιπολίτευση είναι εύκολες παγίδες για να πέσει κανείς μέσα. Αλλά δεν οδηγούν πουθενά.
Δεν είναι εύκολες εποχές για να είναι κανείς ψύχραιμος και μετριοπαθής, όταν το γήπεδο έχει πάρει φωτιά και το κοινό ζητάει «αίμα». Θεωρώ, ωστόσο, ότι οι υπερβολές περί Εξεταστικών, Ειδικών Δικαστηρίων και των παρελκομένων... κάνουν κακό. Θα έγραφα –και έχω γράψει– το ίδιο και πρόπερσι και δέκα χρόνια πριν. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι στην πολιτική χρειάζονται τα «ντόμπερμαν», που δαγκώνουν όταν πρέπει ή αμύνονται εκεί όπου χρειάζεται. Ειδικά, μάλιστα, όταν ο αντίπαλος αποδείχθηκε τόσο σκληρός και αδίστακτος. Βέβαια, όταν τα «ντόμπερμαν» καθορίζουν την πολιτική ατζέντα, το ήθος και το ύφος, η καταστροφή δεν θα αργήσει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δείξει τσαγανό στην πολιτική. Όπως και άλλοι που έπαιξαν τον ρόλο του αναχώματος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο τσουνάμι του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Δεν έχει κανένα λόγο να παρασυρθεί από τη «θύρα Χ» του γηπέδου.
