Περιμένοντας να δούμε που θα κάτσει τελικά η μπίλια με τη χιονοστιβάδα αποκαλύψεων για την Τράπεζα Αττικής, θέλω να αναδείξω μια διάσταση του ζητήματος που έχει κάπως υποτιμηθεί.
Είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν ο έλεγχος στη (μη συστημική) τράπεζα δεν είχε γίνει και με τη συμμετοχή του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM) της ΕΚΤ κι αν γενικότερα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν βρισκόταν υπό δρακόντεια ευρωπαϊκή επιτήρηση, τώρα το κανάλι Καλογρίτσα όχι μόνο θα λειτουργούσε αλλά θα ήταν και...πρώτο σε τηλεθέαση.
Δυστυχώς αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι το κράτος και οι πόροι του αποτελούν λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης, μιας και δεν είμαι αρκετά αφελής ώστε να πιστεύω ότι η κακοδιαχείριση κρατικών τραπεζών είναι προνόμιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όσο μικρό κι αν είναι το βάζο με το μέλι, το...δάχτυλο θα μπει.
Θα πρέπει να προβληματιστούμε όλοι πολύ σοβαρά ότι παρά τα τόσα Μνημόνια, τίποτα δεν μοιάζει να αλλάζει στη νοοτροπία των πολιτικών αυτής τη χώρας. Μ' αρέσει που ζητάμε από τις υπόλοιπες κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να μας εμπιστευτούν και να μας κουρέψουν το χρέος...
