Έριξα μια κάπως προσεκτική ματιά σε όλα όσα ειπώθηκαν αυτές τις μέρες στο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ανοχή της πλειοψηφίας των διορισμένων συνέδρων σε μια πολιτικά ακατανόητη πρόταση της Φώφης Γεννηματά.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε η εκλογή από τη βάση του αρχηγού του νέου κόμματος να προηγηθεί της...ίδρυσης του κόμματος, κάτι το οποίο παραβιάζει κάθε έννοια λογικής. Είναι δυνατόν να κληθούν οι πολίτες να επιλέξουν τον αρχηγό ενός κόμματος που δεν...υπάρχει; Πρώτα ο αρχηγός και μετά το καταστατικό και η ιδεολογική πλατφόρμα του κόμματος;
Η εκλογή του αρχηγού πριν από την ίδρυση του κόμματος μόνο διαλυτικά μπορεί να λειτουργήσει για το νέο εγχείρημα. Αφενός αυτός που θα επικρατήσει στην εσωκομματική διαδικασία θα είναι πανίσχυρος να κάνει ό,τι γουστάρει κατά την ίδρυση του κόμματος και αφετέρου αυτοί που ηττήθηκαν δεν θα έχουν αναλάβει καμία ουσιαστική δέσμευση ότι θα συνεχίσουν ως απλά μέλη να στηρίζουν το νέο εγχείρημα. Αν είναι να ιδρυθεί ένα ακόμα αρχηγικό κόμμα χωρίς ουσιαστικές εσωκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες, τι ακριβώς θα κερδίσει ο τόπος; Τι το νέο θα προστεθεί στο φθαρμένο πολιτικό σύστημα;
Για παράδειγμα, αν η Φώφη Γεννηματά ηττηθεί, μπορεί κάλλιστα να πει μετά από 20 μέρες ότι δεν συμφωνεί με τις πολιτικές επιλογές του νέου αρχηγού κι ότι τελικά με τη ιδιότητα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (την οποία θα διατηρεί) θα αναλάβει μια άλλη πρωτοβουλία για τον βασανισμένο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Μιας και σήμερα ανακοινώθηκε και το λογότυπο του κόμματος που κάποια στιγμή θα ιδρυθεί, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο οπουδήποτε στον κόσμο όπου πρώτα παρουσιάστηκε το λογότυπο ενός κόμματος, μετά εκλέχθηκε ο αρχηγός του και μετά...ιδρύθηκε το κόμμα.
Με όλο τον σεβασμό σε αυτούς που συμφωνούν με την πρόταση της κ. Γεννηματά, πρόκειται για αστειότητες που εξυπηρετούν μονάχα φτηνές προσωπικές στρατηγικές.
