Ο Μπολσονάρο κάνει τα πάντα από το σπίτι του με τη βοήθεια των παιδιών του, της συζύγου και των κινητών. Το πρώτο διάγγελμα μετά τη νίκη το βιντεοσκόπησε με κινητό στην τραπεζαρία του, καθισμένος ανάμεσα στη σύζυγο και μια φίλη της, πίνοντας νερό από ένα πλαστικό ποτήρι.
Αυτό είναι ενδεικτικό για την απόλυτη έλλειψη μηχανισμού και πολιτικής οργάνωσης, για την πλήρη απόρριψη της συλλογικότητας. Υπάρχει ο ηγέτης και οι ψηφοφόροι. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να μιλάμε για φασισμό όταν δεν υπάρχει σχετική οργάνωση, κάποιο κίνημα. Κατά δεύτερο λόγο, το πρόγραμμα Μπολσονάρο είναι ακραία και αποκλειστικά νεοφιλελεύθερο.
Ο φασισμός ιστορικά συνδέθηκε με τον ισχυρό ρόλο του κράτους ως ρυθμιστή της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής. Δεν νομίζω ότι ο ακραίος ατομικισμός με ακροδεξιά ρητορική συνδέεται με το φασισμό.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Δημήτρη Δημούλη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Getulio Vargas του Sao Paolo, στον Δημήτρη Χριστόπουλο στο περιοδικό Χρόνος.
