Οι συγκρίσεις με το επιτόκιο της Πορτογαλίας αναδεικνύουν την αναλυτική ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης

4.2.19


Την περασμένη Τρίτη η Ελλάδα βγήκε στις αγορές και άντλησε 2,5 δισ. για 5ετία, με 3,6%.

Έτσι, επανήλθε στις αγορές ύστερα από μακρά απουσία (θα μπορούσε να είχε βγει νωρίτερα, αν δεν υπήρχε εμμονή η πρώτη έκδοση να είναι 10ετίας…), με μια έκδοση προσεκτικά σχεδιασμένη (εκ των υστέρων φαίνεται ότι η απόδοση θα μπορούσε να περιοριστεί στο 3,4%-3,5%, αλλά –σωστά– το Δημόσιο δεν θέλησε να ρισκάρει…), που κατά 90% την απορρόφησαν (όχι hedge funds, αλλά) μακροπρόθεσμοι επενδυτές, οι οποίοι διατηρούν αυτά τα ομόλογα στο χαρτοφυλάκιό τους (δεν τα ξεφορτώνονται, όπως είχαν κάνει πριν από 12 μήνες, με την τότε έκδοση των 7ετών ομολόγων).

Ήταν μια επιτυχία της χώρας, όπως επιβεβαιώνεται και από την αποκλιμάκωση των αποδόσεων όλων των ελληνικών ομολόγων (και του 10ετούς…) που ακολούθησε τις επόμενες ημέρες. Οι δε συγκρίσεις με το κόστος δανεισμού Πορτογαλίας, Ιρλανδίας κ.λπ. απλώς αναδεικνύουν την αναλυτική ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης: εκείνες οι χώρες έχουν βγει από τα προγράμματα πριν από έξι χρόνια, έχουν μπει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του κ. Ντράγκι, η αξιολόγησή τους έχει ανέλθει σε επενδυτική βαθμίδα. Τίποτα από αυτά δεν διαθέτουμε – δεν μπορούμε να δανειστούμε με όρους Πορτογαλίας διότι είμαστε Ελλάδα. Τούτων δοθέντων, είναι χρήσιμη η συζήτηση του πώς και γιατί μείναμε πίσω, είναι ανούσια αυτή καθεαυτή η σύγκριση των αποδόσεων.

Ένα ακόμα εξαιρετικό άρθρο του Κώστα Καλλίτση στην Καθημερινή της Κυριακής.