Δεν ξέρω πότε θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές και υποψιάζομαι ότι τελικά κανείς δεν ξέρει. Οι όποιες αποφάσεις θα ληφθούν στα τέλη Μαρτίου με βάση τις δημοσκοπήσεις εκείνης της εποχής.
Αν πάντως οι Ευρωεκλογές του Μαΐου διεξαχθούν...μόνες τους, δεν θα μου έκανε φοβερή εντύπωση αν τα αποτελέσματα θύμιζαν λίγο εκείνα των εθνικών εκλογών του Μαΐου του 2012. Αρχίζω και υποψιάζομαι ότι ο πολιτικός και θεσμικός ευτελισμός των τελευταίων εβδομάδων δεν είναι και τόσο...συμπτωματικός.
Ψυχανεμίζομαι ότι στο Μέγαρο Μαξίμου τους γοητεύει το ενδεχόμενο ενός χάους στη λογική του «αφού δεν κερδίζουμε εμείς, να μοιάζει σαν να μην κέρδισε κανείς». Βασική παράμετρος του συγκεκριμένου σχεδίου είναι φυσικά και η βλακώδης εμμονή αντικυβερνητικών παραγόντων να καλλιεργούν προσδοκίες για προβάδισμα 10-15 μονάδων της Νέας Δημοκρατίας.Το επιχείρημα είναι ότι αν η διαφορά είναι μονοψήφια και η Νέα Δημοκρατία δεν ξεπεράσει το 30% στις Ευρωεκλογές, μέχρι τον Οκτώβριο όλα μπορούν να συμβούν, πόσο μάλλον αν έχει εκλέξει ευρωβουλευτή και κάποιος ακροδεξιός συνασπισμός στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας αλλά κι αν το Κίνημα Αλλαγής δεν καταφέρει να πάρει ένα αξιοπρεπές ποσοστό.
Μην βιαστείτε να πείτε ότι ένα τέτοιο σενάριο είναι ολίγον τι εφιαλτικό για τη χώρα. Το εθνικό συμφέρον παραδοσιακά απουσιάζει από τους προεκλογικούς σχεδιασμούς κάθε κυβέρνησης...
