Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στην Κατερίνα Ανέστη για τη Lifo ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος.
Μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα:
-Όμως η προσπάθεια για την ένωση της κεντροαριστεράς, της οποίας ηγηθήκατε, δεν απέτυχε εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος.
Νομίζω ότι ήταν πρόωρο. Οι εγωισμοί ήταν πολύ έντονοι και παρέμειναν έντονοι. Δεν είδα απ' όλους τους συμμετέχοντες τη διάθεση να θυσιάσουν κάτι που θεωρούσαν δικό τους για χάρη του κοινού καλού. Εκεί είναι το στοιχείο που καταλογίζω πρωτίστως στον Σταύρο Θεοδωράκη, γιατί από κει άρχισαν οι γκρίνιες.
- Όμως έχω διαβάσει δηλώσεις σας με τις οποίες ουσιαστικά κατηγορείτε την κ. Γεννηματά για έλλειψη γενναιοδωρίας.
Η νίκη της ήταν τόσο μεγάλη που θα περίμενα από την ίδια μεγαλύτερη γενναιοδωρία. Και η αλήθεια είναι ότι γι' αυτή μου την κουβέντα θύμωσε πολύ.
-Είπατε όμως και ότι πατάει στα χνάρια του παλιού ΠΑΣΟΚ, μιλήσατε για «προπατορικό αμάρτημα».
Το προπατορικό αφορά τους εγωισμούς σε αυτόν τον χώρο, που είναι μεγάλοι πάντα. Βλέπει κανείς τη δεξιά και τη ζηλεύει. Η δεξιά, με πρώτη σειρά Σαμαρά και Καραμανλή να χειροκροτούν τον Μητσοτάκη. Αυτό είναι πρωτοφανές σε άλλους χώρους. Όταν το πετύχαμε στο ΚΙΝ.ΑΛ. θεωρήθηκε μεγάλο επίτευγμα!
-Ποιες είναι, κατά τη γνώμη σας, οι πιθανότητες επιβίωσης του ΚΙΝ.ΑΛ. και του Ποταμιού;
Πολύ δύσκολες. Δεν είμαι αισιόδοξος. Αυτήν τη στιγμή φοβάμαι ότι τον χώρο τείνει να τον καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι προοπτικές δεν είναι ευχάριστες. Δεν έχει επιτευχθεί καν το να υπηρετήσουμε την ενότητα με ένα μίνιμουμ κοινό πρόγραμμα.
