Αφιέρωμα στον Κ.Γεωργάκη : Ο ανθρώπινος πυρσός

1.11.09

Το Α' Μέρος του χρονικού της Θυσίας

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου του 1974 , ακριβώς 4 χρόνια μετά την θυσία του Γεωργάκη στη Γένοβα.

Στην ελεύθερη Ελλάδα , η εφημερίδα "Αθηναϊκή" μπορεί πλέον να ασχοληθεί με τη θυσία του Έλληνα φοιτητή καθώς δεν υπάρχει πια η απειλή της λογοκρισίας.

Με καθυστέρηση 4 ετών , η θυσία Γεωργάκη καταγράφεται από τον Ελληνικό Τύπο.

Σας παραθέτουμε το χρονικό της θυσίας Γεωργάκης όπως δημοσιεύτηκε στην "Αθηναϊκή" του 1974 . Κάνοντας κλικ στην εικόνα μπορείτε να την δείτε σε μεγαλύτερη ανάλυση .

Ακολουθεί το χρονικό :

Γένοβα - 19 Σεπτεμβρίου 1970 - Ώρα 3η πρωινή . Ένα μικρό γκρι αυτοκίνητο τύπου "Φίατ 500" , σταματά αθόρυβα στην Πλατεία που φέρει το όνομα του δολοφονημένου , από τις φασιστικές μουσουλινικές ορδές , σοσιαλιστή ηγέτη Τζιακόμο Ματτεόττι , μπροστά στο ιστορικό και επιβλητικό Παλάτσο Δουκάλε , σήμερα Δικαστικό Μέγαρο Γένοβας . Είναι μια γλυκιά φθινοπωρινή νύχτα . Η πόλη ησυχάζει . Η πλατεία είναι έρημη . Σε μια άκρη , κοντά στο εκεί ευρισκόμενο τμήμα , τέσσερις εργάτες του Δήμου ασχολούνται με το καθάρισμα της πλατείας.

Από το μικρό αυτοκίνητο κατεβαίνει ένας...

...ψηλός και λεπτός νεαρός και με ταχύ και σταθερό βήμα κατευθύνεται προς τα σκαλιά που οδηγούν στην κεντρική είσοδο του Μεγάρου , στο βόρειο τμήμα της πλατείας , κρατώντας ένα μικρό δοχείο . Ανεβαίνει τα σκαλιά κι αφού βεβαιώνεται ότι δεν τον έχει αντιληφθεί κανείς , σταματά στο κεφαλόσκαλο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , οι τέσσερις οδοκαθαριστές στρέφονται παραξενεμένοι για να δουν στην άλλη άκρη της πλατείας μια μεγάλη φλόγα , δίχως να μπορούν να καταλάβουν , πώς κι από τι προκλήθηκε .

Όπως δήλωσαν αργότερα οι ίδιοι , συνήλθαν αμέσως κι έτρεξαν προς τα εκεί για να διαπιστώσουν με κατάπληξη και τρόμο , πως ένας άνθρωπος ξαπλωμένος στα σκαλιά , ήταν τυλιγμένος στις φλόγες . "Όταν φθάσαμε κοντά του" διηγήθηκε αργότερα ο οδοκαθαριστής Τζιουζέππε Μπερρούτι , "ο δύσμοιρος νέος σηκώθηκε κι άρχισε να τρέχει κραυγάζοντας πολλές φορές το : << Το έκανα για την Ελλάδα μου ! Ζήτω η Ελεύθερη Ελλάδα>> . Μόνο τότε κατάλαβα τι πράγμα είναι ένας ανθρώπινος πυρσός. Μετά από λίγο κατορθώσαμε να τον φτάσουμε . Έπεσε κατά γης αδύναμος . Με τα σακάκια μας καταφέραμε να σβήσουμε την φωτιά . Το σώμα του ήταν γεμάτο μεγάλες πληγές . Κομμάτια δέρματος είχαν ξεκολλήσει . Σε μερικά σημεία το σώμα του ήταν ημιαπανθρακωμένο. Φρικτό θέαμα !"

Εκείνη την ώρα , ενώ οι οδοκαθαριστές προσπαθούσαν να ειδοποιήσουν τον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών , ένα περιπολικό της αστυνομίας περνούσε τυχαία από την πλατεία . Τον επιβίβασαν όπως μπορούσαν καλύτερα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου , που ξεκίνησε αμέσως με ιλιγγιώδη ταχύτητα για το Νοσοκομείο του Σαν Μαρτίνο . "Καθ'ολη τη διαδρομή" , διηγήθηκε ένας άλλος οδοκαθαριστής " δεν βγήκε από τα χείλη του ούτε μια κραυγή πόνου!" . Κι όμως εύρισκε τη δύναμη να να ψελλίζει " Το έκανα για την ελευθερία του βασανισμένου ελληνικού λαού".

Λίγα λεπτά αργότερα , οι διανυκτερεύοντες γιατροί του νοσοκομείου διαπίστωναν ότι η κατάσταση του άγνωστου νεαρού ήταν απελπιστική...

Συνεχίζεται...


Κοινοποιήστε το στο Facebook