Χρειάστηκε μια κόκκινη κάρτα για να πιστέψει επιτέλους ο Ότο Ρεχάγκελ ότι αυτή η Εθνική ομάδα αξίζει κάτι περισσότερο από το μίζερο ποδόσφαιρο στο οποίοι οι "εμπνεύσεις" του μας είχαν καταδικάσει.Μέχρι την αποβολή, μια ψυχωμένη αλλά ανασφαλής ομάδα χαρίζει ένα γκολ σε έναν πολύ μέτριο αντίπαλο και ψάχνει να βρει τρόπο να αναπτυχθεί χωρίς δημιουργικούς χαφ και με 1,5 επιθετικό. Η είσοδο του Σαμαρά μας χάρισε αυτό που για χρόνια ζητούσαμε: ένα ορθολογικό σχήμα!
Τι συνέβη; Αυτό που όλοι είδαμε! Μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος κατάφερε να επικρατήσει κατά κράτος έναν αντίπαλο που ουδέποτε κατάφερε να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις του αριθμητικού μειονεκτήματος. Οι Έλληνες παίκτες έβγαλαν στο γήπεδο μια γνήσια αγανάκτηση σε όσα αναγκάστηκαν να ακούσουν για τις αλχημείες του Γερμανού η οποία έπνιξε τους υπερόπτες Νιγηριανούς.
Τα πλάνα στον Ρεχάγκελ αποδεικνύουν την αμηχανία του. Δεν πίστευε ποτέ ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να πετύχει κάτι. Βάζει σωστά το Νίνη για να κρατήσει μπάλα αλλά δεν κάνει 3η αλλαγή παρά την εξάντληση των Καραγκούνη και Κατσουράνη, έστω για να ροκανίσει τα 4 λεπτά των καθυστερήσεων.
Παρ' όλα αυτά, η πρόκριση παραμένει δύσκολη. Η Κορέα που σήμερα διασύρθηκε από την Αργεντινή, μας κέρδισε άκοπα με 2-0. Μάλλον εκεί τέλειωσαν όλα...
Κοινοποιήστε το στο Facebook
