Του Κωνσταντίνου ΑλεξάκουΟι συντηρητικοί ήταν και παραμένουν 'κουμπωμένοι' απέναντι σε οτιδήποτε παγκόσμιο ή έστω Ευρωπαϊκό. Και προφανώς ήταν και παραμένουν ξένοι σε ότιδήποτε έχει βασιστεί στον Διαφωτισμό.
Τα βασικά οχήματα της ρητορικής τους είναι τρία: πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Εκεί συνοψίζονται διάφορες συγκεχυμένες αρλούμπες που ξεκινάνε με τον ένα Θεό και καταλήγουν ενδεχομένως στην ομοφοβία και τον κίνδυνο από το Βορρά.
Αυτά ως προς τις αρχές.
Το βασικό εργαλείο είναι ο φόβος. Και αυτό είναι το δημαγωγικό και άρα το πιο καταστροφικό στοιχείο και...
...χαρακτηριστικό τους. "Τίποτα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αλλάξει, γιατί...." και συνεχίζει με μία από τις γνωστές αρλούμπες: θα μας την πέσουν οι Αλβανοί, θα ισλαμοποιηθεί η χώρα μέχρι το 2035, θα κυριαρχήσουν οι ομοφυλόφιλοι και οι Εβραίοι (ή και οι δύο) κλπ.
Και όσο αυτοί ρητορεύουν φοβικά τόσο με πιάνει κλειστοφοβία. Όσα περισσότερα αφτιά βρίσκονται να ακούσουν αυτές τις ατεκμηρίωτες ανοησίες, τόσο βλέπω ένα νοητό τοίχος να υψώνεται μεταξύ ημών και της όποιας προόδου θα μπορούσαμε να σημειώσουμε. Ένα τοίχος που ικανοποιεί ιδεολογικά τον κάθε Γιανναρά, Χριστόδουλο, Σαμαρά και Παπαρήγα, όσο και αυτών τροφίμους και παραφυάδες.
