«Η Δημοκρατία μας φέτος δεν εορτάζει. Υποφέρει εξαιτίας της πλήρους και άνευ όρων παράδοσης της χώρας μας από την κυβέρνηση, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προκαλώντας φτώχεια, ανεργία και απελπισία στην πλειοψηφία των συμπολιτών μας. Πονάει από τα ισχυρά πλήγματα που επέφεραν μεθοδεύσεις που παρακάμπτουν τη λαϊκή κυριαρχία και δρομολογούν οδυνηρές εξελίξεις ερήμην του λαού. Δακρύζει εξαιτίας των τριών χιλιάδων δακρυγόνων που οι εντεταλμένες αστυνομικές δυνάμεις εκτόξευσαν στις 29 Ιουνίου σε ειρηνικούς διαδηλωτές, προκαλώντας ανήκεστες βλάβες σε συμπολίτες μας»Mε αυτή την επιστολή, ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε εαυτόν εκτός των εκδηλώσεων για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας κι επιβεβαίωσε τη στρεβλή...
...αντίληψη της ελληνικής Αριστεράς για τον ορισμό και το περιεχόμενο του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Πράγματι, από τη στιγμή που ο κ.Τσίπρας αυθαίρετα κι ανιστόρητα ταυτίζει τη Δημοκρατία με την ευημερία, ορθώς δεν συμμετέχει στη γιορτή για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Μόνο που θα πρέπει να αναλάβει και την ευθύνη της ευρύτερης εμπέδωσης μιας τέτοιας αντίληψης στην κοινωνία.
Αν το δούμε λίγο πιο αφαιρετικά, αυτή η αντίληψη διαπερνά και τρέφει τα συνθήματα "Να καεί το μπουρδέλο η Βουλή", "τα ελικόπτερα περιμένουν", "΄Άμεση Δημοκρατία" κτλ. Όταν οι τσέπες άδειασαν, κάποιοι αποφάσισαν ότι η λύση θα ήταν η αλλαγή του Πολιτεύματος ή μια δημοκρατική εκτροπή. Αφού ταυτίσαμε τη Δημοκρατία με τα χρήματα, είναι σχεδόν ορθολογικό να επιθυμούμε να την αντικατατήστουμε με κάτι άλλο, οικονομικά πιο...παραγωγικό.
Η Δημοκρατία όμως είναι κάτι φοβερά πιο σύνθετο, ελάχιστα στατικό και καθόλου αυτονόητο. Θέλει κόπο κι απαιτεί θυσίες. Το 1974 η Δημοκρατία δεν "επέστρεψε" για να γεμίσει τα ταμεία αλλά για να γεμίσει τους δρόμους και τις πλατείες με ανθρώπους όλων των πολιτικών πεποιθήσεων. Η Δημοκρατία δεν υποσχέθηκε επίδομα γρήγορης προσέλευσης στους δημοσίους υπαλλήλους αλλά ίσες ευκαιρίες, τουλάχιστον όχι άνισες ως προς την κομματική ταυτότητα. Πριν η Δημοκρατία μας εξασφαλίσει μια Αστυνομία που στη χειρότερη της μέρα θα πνίξει τον κόσμο στα χημικά, υπήρχε μια Αστυνομία που βασάνιζε, που σου απαγόρευε να βγεις από το σπίτι σου, που κυβερνούσε.
Ο κ.Τσίπρας είναι κι αυτός προϊόν της Δημοκρατίας, η οποία στην αμετροέπεια του απαντά με ποσοστά της τάξεως του 3-4% κι όχι με εξορίες, ακόμα κι αν ο ίδιος έχει επιλέξει να αυτοεξοριστεί στον πλανήτη της αριστερίστικης ουτοπίας.
