Ο Θόδωρος Σκυλακάκης στην Παραπολιτική

Ο Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Έλληνας Ευρωβουλευτής και ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Ως οικονομολόγος αλλά κι ως "εξωτερικός" παρατηρητής της ελληνικής κρίσης, απαντά στα επίκαιρα ερωτήματα που του θέσαμε.

Ολόκληρη η συνέντευξη του στην Παραπολιτική:

-        Ποια είναι πλέον η καθημερινότητα ενός Έλληνα ευρωβουλευτή; Πόσο έχει αλλάξει  ο τρόπος άσκησης των καθηκόντων σας μετά το ξέσπασμα της «ελληνικής» κρίσης; Η Ελλάδα είναι σταθερά εδώ και δυο χρόνια το πρώτο θέμα των ξένων ΜΜΕ.

Στην ατομική συμπεριφορά των άλλων  συναδέλφων δεν έχει αλλάξει τίποτε. Στο ευρύτερο περιβάλλον αισθανόμαστε ενδιαφέρον, πολλές φορές έντονη επιφυλακτικότητα, αλλά όχι εχθρότητα. Στην πρακτική δουλειά τώρα, για μένα έχουν...

...αλλάξει πολλά. Προσωπικά άλλαξα κατ' αρχήν την Επιτροπή βασικού μου ενδιαφέροντος. Ενώ ξεκίνησα με κύρια δουλειά το περιβάλλον και την υγεία, τώρα  -μετά την μετακίνηση στους ευρωπαίους Φιλελεύθερους- πέτυχα να γίνω μέλος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων και μεγάλο μέρος της δραστηριότητας αφορά την υποστήριξη της προσπάθειας που κάνουμε στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και στο εσωτερικό της πολιτικής μου ομάδας, που είναι η τρίτη μεγαλύτερη στο ευρωκοινοβούλιο και η οποία διαμόρφωσε -με τη δουλειά την οποία κάναμε- εξαιρετικά προχωρημένες θέσεις για την Ελλάδα. Ιδίως αν υπολογίσουμε ότι τα περισσότερα μέλη της προέρχονται από βόρειες χώρες. 

-        Ποια η θεσμική και πολιτική συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου στις αποφάσεις της Ένωσης για την Ελλάδα;  Παίζουν ρόλο οι ισορροπίες μεταξύ των κομμάτων ή όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται σε επίπεδο ηγετών;

Υπάρχει μια έντονη διαμάχη μεταξύ των ευρωπαϊστών που πιστεύουν και προωθούν την κοινοτική μέθοδο -με κύριους μοχλούς το ευρωκοινοβούλιο, την Επιτροπή και τους άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς- και των κυβερνήσεων, που ακολούθησαν στη διάρκεια της κρίσης την διακυβερνητική μέθοδο, θέτοντας τα άλλα ευρωπαϊκά όργανα σε ρόλο κομπάρσου. Οι ευρωπαϊστές θεωρούν ότι η λύση είναι μια πιο φεντεραλιστική Ευρώπη, μια που είναι πλέον κοινά αποδεκτό ότι κοινό νόμισμα χωρίς πολύ στενότερη οικονομική ένωση, τόσο δημοσιονομικά, όσο και από πλευράς ανταγωνιστικότητας, δεν μπορεί να υπάρξει. Κινούμεθα σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά με όρους που διαμορφώνονται από την κοινή πλέον άποψη ότι χρειαζόμαστε περισσότερη δημοσιονομική πειθαρχία και δραστική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Αυτή θα είναι η Ευρώπη των επομένων δέκα τουλάχιστον ετών.

-        Ανήκετε πλέον στην κοινοβουλευτική ομάδα  των Φιλελευθέρων. Τι σας οδήγησε να αλλάξετε κόμμα; Πώς κρίνετε τη στάση του ΕΛΚ στην υπόθεση της Ελλάδας; Θεωρείτε βάσιμη την κριτική περί  γερμανικού αντιευρωπαϊσμού;

Οι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι βρίσκονται στο κέντρο του ευρωπαϊκού πολιτικού σκηνικού. Είναι πολύ ισχυροί και με μεγάλη παράδοση στο Βορρά (Σκανδιναβία, Κάτω Χώρες), μπήκαν μετά από 90 χρόνια πίσω στην κυβέρνηση στην Μ. Βρετανία, χάνουν έδαφος στη Γερμανία, ενώ αρχίζουν να αναπτύσσονται σταδιακά στη Νότια Ευρώπη. Είναι φιλελεύθεροι οικονομικά (ξεκάθαροι δηλαδή στην υποστήριξη της οικονομίας της αγοράς) και πολιτικά υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τα ατομικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Έχουν επίσης έντονες περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Δεν συμφωνώ σε όλα, αλλά αισθάνομαι μετά από πολλά χρόνια ότι βρίσκομαι στο φυσικό μου πολιτικό χώρο. Στην Ελλάδα η κυριαρχία του τριτοδρομικού κρατικιστικού ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80 έσπρωξε τους φιλελεύθερους όπως εγώ στη Νέα Δημοκρατία, που επί πολλά χρόνια υιοθέτησε μεγάλο τμήμα της φιλελεύθερης ατζέντας, ιδίως στα οικονομικά θέματα. Δυστυχώς ο φιλελευθερισμός της έμεινε στα λόγια και στην πράξη όταν ήρθε στην κυβέρνηση, το 2004, από ατολμία ή πεποίθηση (αδιάφορο, σημασία έχει το αποτέλεσμα), δεν εφάρμοσε αποτελεσματικά καμία πολιτική. Μετά τις εκλογές κυριάρχησαν στο εσωτερικό της δυνάμεις που στην Ευρώπη είναι τελείως περιθωριοποιημένες. Ο λόγος της παρα-ηγετικής ομάδας γύρω από τον κ. Σαμαρά θυμίζει τον νατιβισμό του κ. Φαράζ.

Σε ό,τι αφορά τώρα το ΕΛΚ, αν και το ισχυρότερο κόμμα στο ευρωκοινοβούλιο δεν κατάφερε να πρωταγωνιστήσει στη διάρκεια της κρίσης, μια που τα μεγάλα κόμματα στη Γαλλία και τη Γερμανία, υποτάχθηκαν στις κυβερνήσεις τους. 

Οι Γερμανοί τώρα στην πλειοψηφία τους δεν είναι αντιευρωπαϊστές. Αν ήταν δεν θα υπήρχε Ευρώπη. Υπάρχει όμως ένα ρεύμα ευρωσκεπτικισμού που διατρέχει όλη τη Βόρεια Ευρώπη και επηρεάζει πολύ το κόμμα της κ. Μέρκελ, καθώς είναι προφανές από τα αποτελέσματα σε όλες τις γύρω χώρες ότι υπάρχει ένα πολιτικό κοινό αρκετά μεγάλο για τον ευρωσκεπτικισμό, στα δεξιά του γερμανικού εκλογικού σώματος, που καλύπτεται κυρίως από μια πτέρυγα του κόμματος της κ.Μέρκελ και των Βαυαρών εταίρων της. Ταυτόχρονα μια ομάδα στους γερμανούς Φιλελεύθερους, που ήταν το κατ' εξοχήν φιλοευρωπαϊκό κόμμα, θέλει να τους μετακινήσει στον ευρωσκεπτικισμό. Θα δούμε αν θα πετύχουν. Η κρίση και το γεγονός ότι οι Γερμανοί καλούνται να πληρώσουν προγράμματα βοήθειας για τις χώρες του νότου έχουν ενισχύσει τον ευρωσκεπτικισμό. Το ίδιο όμως έχουν ενισχύσει και τις φωνές που θεωρούν ότι η λύση βρίσκεται σε περισσότερη (και αποτελεσματικότερη), Ευρώπη. 

-        Μέλος του ΕΛΚ παραμένει η Ν.Δ και σύμφωνα με τον Τύπο οι «γαλάζιοι» ευρωβουλευτές είναι μάλλον απομονωμένοι.  Πώς  κρίνετε την υποδοχή των προτάσεων Σαμαρά στις Βρυξέλλες; 

Ουδείς ασχολείται σοβαρά με τις προτάσεις του κ. Σαμαρά στην Ευρώπη. Τον φώναξαν, τον άκουσαν, προσπάθησαν να βρουν κάποιου είδους συνεννόηση, είδαν ότι δεν μπορούσαν καν να συζητήσουν λογικά και μετά έπαψαν να ασχολούνται μαζί του.

-        Εκτός από την ιδιότητα του Ευρωβουλευτή, φέρετε κι αυτήν του αρμοδίου για θέματα Οικονομίας της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Που χρεώνετε τη δυσκολία επικράτησης φιλελεύθερων/εκσυγχρονιστικών ιδεών στην ελληνική κοινωνία; 

Για πολλά χρόνια ακολουθήσαμε πολιτικές ακραίας σπατάλης και υπό το μανδύα της αριστερής ρητορικής (που την υιοθέτησε εσχάτως και η δεξιά), οικοδομήσαμε ένα φαύλο κράτος, στο οποίο ενδημεί η οργανωμένη διαφθορά. Οικοδομήσαμε μια οικονομία όπου παράγουν οι λίγοι και καταναλώνουν οι πολλοί. Όσο μας δάνειζαν και ζούσαμε με ένα κράτος που μοίραζε λεφτά, η ελληνική κοινωνία είχε βολευτεί. Λέγαμε εμείς για αποτελεσματικότητα, ιδιωτικό τομέα, αξιοκρατικούς θεσμούς (τριάντα χρόνια κλείνω σε λίγο από τότε που ξεκίνησα να τα λέω και ο ίδιος προσωπικά) και μας αντιμετώπιζαν ως "διακοσμητικούς" ή "γραφικούς" ή "ανάλγητους εχθρούς του λαού". Όταν ζεις καλά με τα εύκολα, γιατί να ασχολείσαι με τα δύσκολα; Κυριαρχούσε η πολιτική μαγκιά και η επικοινωνία. Σήμερα στη χώρα αυτή των 10,7 εκατομμυρίων έχουμε 1 εκ. ανέργους, 1 εκ. δημοσίους υπαλλήλους, 2,7 εκ. συνταξιούχους και μόλις 3,2 εκ. απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα. Μπορούν οι φόροι 3,2 εκ ανθρώπων να ζήσουν 5 εκ. ανθρώπους; Όχι. Θα πρέπει λοιπόν να αλλάξουμε αναγκαστικά. Ο λαός υποχρεωτικά -όχι όμως και γραμμικά- μέσα από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, θα αναζητήσει τους πολιτικούς και τις δυνάμεις που μπορούν να στήσουν και πάλι στη χώρα μια σοβαρή οικονομία της αγοράς. Να δημιουργήσουν πλούτο. Η περίοδος που οι πολιτικοί και πολιτικές δυνάμεις έταζαν και μοίραζαν τελείωσε. Τώρα είναι θέμα επιβίωσης να βρεθούν πολιτικές δυνάμεις και πολιτικοί που να έχουν ως κεντρικό τους στόχο την αποτελεσματικότητα και την παραγωγή πλούτου. Να οικοδομήσουν μια σοβαρή νοικοκυρεμένη οικονομία και ένα σοβαρό κράτος, με θεσμούς που λειτουργούν. Η χώρα χρειάζεται τις φιλελεύθερες/εκσυγχρονιστικές πολιτικές δυνάμεις και αργά ή γρήγορα θα τις αναζητήσει.

-        Πώς αξιολογείτε την παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου στο Υπ.Οικονομικών; Εκ του αποτελέσματος, η απόπειρα επαναδιαπραγμάτευσης αποδεικνύεται μια ιδιαίτερα ατυχής επιλογή.

Η επαναδιαπραγμάτευση του κ. Βενιζέλου κράτησε δώδεκα ώρες γιατί στις Βρυξέλες κοιμούνται νωρίς. Αν δεν ήταν νύκτα θα είχε διαρκέσει πέντε λεπτά. Αντίστοιχα θα διαρκέσει και οποιαδήποτε άλλη "επαναδιαπραγμάτευση" γίνεται με τους αστείους όρους του ελληνικού πολιτικού παιχνιδιού, όπως αυτές που διαφημίζουν οι κ.κ. Σαμαράς και Τσίπρας. Οι Ευρωπαίοι μπορούν να ακούσουν λογικά επιχειρήματα και να κατανοήσουν και τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυσκολίες. Φτάνει να είναι κανείς σοβαρός. Να τηρεί δηλαδή τις συμφωνίες.

Έκτοτε ο κ. Βενιζέλος έλαβε υπό την πίεση της ανάγκης μέτρα, το έκανε όμως αυτό χωρίς να τα σκεφτεί επαρκώς και χωρίς να τα σχεδιάσει. Το χειρότερο είναι ότι νομίζει ότι αντιλαμβάνεται το πως λειτουργεί η οικονομία, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει ούτε σε επίπεδο αριθμών, ούτε σε επίπεδο δυναμικής. Δεν θα σας κουράσω με τα επί μέρους. Θα σας πω μόνο ότι οι αρχές που κανείς πρέπει να ακολουθήσει είναι απλές. Πρέπει να μειώσεις τις δαπάνες του κράτους, τόσο αποφασιστικά ώστε να πείσεις τους πάντες ότι τα  ελλείμματα στην Ελλάδα τελείωσαν μια για πάντα. Και στη συνέχεια να κατεδαφίσεις με τρόπο αμείλικτο κάθε ανορθόδοξο εμπόδιο για επενδύσεις και δημιουργική παραγωγική δραστηριότητα, έτσι ώστε να δημιουργήσεις μέσα σε δέκα χρόνια ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας, με τις πρώτες 200.000 στα δύο πρώτα χρόνια της προσπάθειάς σου. Όλα τα άλλα πρέπει να υπαχθούν στους δύο αυτούς στρατηγικούς στόχους. Αλλαγή νοοτροπίας, δημιουργία σοβαρών κρατικών θεσμών, μείωση του μεγέθους του κράτους, χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές, επικέντρωση των κοινωνικών δαπανών σε όσους έχουν απόλυτη ανάγκη της κρατικής βοήθειας, εξοντωτική αντιμετώπιση της διαφθοράς και του ρουσφετιού.

-  Πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να καταφέρει μόνο του να υλοποιήσεις  τις δεσμεύσεις της χώρας μας όπως αυτές προκύπτουν από το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο;

Όχι σε καμία περίπτωση. Έχει ήδη εξαντλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο και συσσωρεύσει τόσα λάθη και καθυστερήσεις, που ακόμα και αν τώρα τα έκανε με τρόπο μαγικό όλα σωστά δεν θα μπορούσε να επιτύχει.

-        Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της Δημοκρατικής Συμμαχίας;

Ναι, η Συμμαχία μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για τη δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, που θα βοηθήσουν καθοριστικά -από όποια θέση και αν βρεθούν στην επόμενη Βουλή- στην επιτυχία του μεταρρυθμιστικού προγράμματος και στη σωτηρία της χώρας.