Μιας και είναι πρακτικά δύσκολο να γνωρίζει κανείς ποιοι είναι αυτοί που διακινούν τέτοια σενάρια, θα ήταν χρησιμότερο να σκεφθούμε ποιοι θα επιθυμούσαν τη διεξαγωγή εκλογών εν μέσω της κρίσης.
Στο ΠΑΣΟΚ πλέον οι φωνές υπέρ των εκλογών μειώνονται. Το αρχικό πλάνο του Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν πάντως αυτό, να περάσει το Μεσοπρόθεσμο, να κάει 3 μήνες το κομμάτι του ως Υπ.Οικονομικών και το Σεπτέμβρη να...δραπετεύσει. Ο Παπανδρέου δεν...
...του έκανε το χατίρι και πλέον ο Βενιζέλος αναζητά τη σωτηρία του σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Το ίδιο αναζητούν και οι βουλευτές της (μικρής) ομάδας του. Όλοι οι υπόλοιποι, από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο βουλευτή επαρχίας, ξορκίζουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο μεν πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εκλογές θα τίναζαν στον αέρα την τιτάνια προσπάθεια της κυβέρνησης ενώ παράλληλα εκτιμά ότι το μετέπειτα χάος της ακυβερνησίας δεν θα βοηθήσει σε μια ψύχραιμη αποτίμηση των ημερών του.
Στη Νέα Δημοκρατία, από τη ΔΕΘ και μετά εμφανίζονται πιο μετριοπαθείας. Η εμφάνιση Σαμαρά πρόσθεσε στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης 1-2 μονάδες αλλά καθαρά λόγω της αύξησης της συσπείρωσης η οποία βρίσκεται σε...πρωτοφανή για την εποχή επίπεδα. Με πιο απλά λόγια, καταλαβαίνουν ότι ακούγεται μάλλον αστείο να ζητούν εκλογές όταν στην καλύτερη των περιπτώσεων θα λάμβαναν ένα ποσοστό ανάλογο με το ποσοστό Καραμανλή. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Ν.Δ έχει καταφέρει να προηγείται μόνο γιατί κατάφερε να "μαντρώσει" το σύνολο των ψηφοφόρων του (υπερ)συντηρητικού χώρου. Από εκεί και πέρα, δεν διαφαίνεται καμία προοπτική προσέλκυσης κεντρώων ψηφόφορων ενώ και εκ δεξιών τα περιθώρια στενεύουν καθώς ο ΛΑΟΣ διατηρεί κι αυξάνει τις δυνάμεις του. Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία ανυπομονεί να ψηφιστεί ο προϋπολογισμος του 2012 ώστε στο απίθανο σενάριο σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης να πάρει πίσω τις υποσχέσεις της δηλώνοντας ότι "το κράτος έχει συνέχεια, θα εκτελέσουμε τον προϋπολογισμό".
Εκλογές λοιπόν θέλουν μονάχα τα μικρά κόμματα και είναι απόλυτα κατανοητό. Πρώτος και καλύτερος το νέο...ΕΑΜ του Αλέξη Τσίπρα το οποίο δεν επιθυμεί να ζήσει ξανά τον εφιάλτη της προεκλογικές περιόδου του 2009 όπου η είσοδος του στη Βουλή δεν ήταν δεδομένη. Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι στην κάλπη οι απώλειες από την αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας θα είναι σημαντικές γι'αυτό και δυναμιτίζουν διαρκώς το κλίμα, προσδοκώντας στις ψήφους της εξωκοινοβουλευτικής και άκρας Αριστεράς.
Στο ΚΚΕ θέλουν εκλογές αλλά δεν βιάζονται. Γνωρίζουν ότι τα ποσοστά τους θα ανέβουν έτσι κι αλλιώς και θέτουν ως στόχο το διψήφιο νούμερο, κάτι που έχει να συμβεί εδώ κι αρκετά χρόνια. Εκλογές φυσικά θα επιθυμούσε και η Δημοκρατική Αριστερά η οποία δεν διαθέτει τους αναγκαίους πόρους για να λειτουργεί για καιρό εκτός Βουλής. Εξάλλου, η είσοδος της στη Βουλή εξαρτάται άμεσα από τα ποσοστά συσπείρωσης του ΠΑΣΟΚ που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ιστορικό χαμηλό ποσοστό. Για τους ίδιους περίπου λόγους εκλογές επιθυμεί και η Δημοκρατία Συμμαχία η οποία στοχεύει κυρίως στους "αστούς" ψηφοφόρους της Ν.Δ οι οποίοι δεν θέλουν να βλέπουν τον Αντώνη Σαμαρά ούτε ζωγραφιστό.
Εκλογές φυσικά επιθυμεί και το Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά που όσο πάει κι...εξαφανίζεται από τον πολιτικό χάρτη λόγω έλλειψης πόρων αλλά και λόγω έλλειψης λόγου...ύπαρξης.
