Περάσαμε πολλά χρόνια μαζί. Εγώ σε θυμάμαι, εσύ με θυμάσαι; Στο
σχολείο ήμουν αυτός που ζητούσες να αντιγράψεις από το γραπτό μου. Στο
Γυμνάσιο και λύκειο ήμουν αυτός που ήθελε να μάθει και να διαβάσει όταν
εσύ και οι υπόλοιποι θέλατε κοπάνες. Οι κοπάνες σου δεν με πείραζαν, με
πείραζαν οι καταλήψεις και οι μαθητικές πορείες.Στο Πανεπιστήμιο ήμουν αυτός που απέφευγα τις κομματικές οχιές που σαν πρώτο μέλημα τους είχαν το κόμμα και όχι το πανεπιστήμιο. Ήμουνα αυτός που έβλεπε τους κομματικούς αγροίκους να διακόπτουν μαθήματα, εξεταστικές για να κάνουν ανακοινώσεις.
Ήμουνα αυτός που δεν ήθελε ποτέ η σχολή να κλείσει, αλλά χανόταν η φωνή μου στην φάρμα με τα ζώα. Είμαι αυτός που ήθελε...
...να μάθει και να δώσει εξετάσεις, και έβλεπα τους πράσινους,μπλε και Κόκκινους να έχουν από πριν τα θέματα. Για εσένα το πανεπιστήμιο ήταν δημόσιες σχέσεις, για έμενα τόπος μάθησης.
Εσύ ήθελες να φτιάξεις δίκτυο λοιπών λαμογιών, ενώ εγώ να αποκτήσω γνώσεις και ικανότητες. Στα πάρτι ήσουν πρώτη μούρη, αλλά στα μαθήματα άφαντος. Στο πανεπιστήμιο πατούσες όταν θυμόσουν, αλλά κομματικές εκδηλώσεις δεν τις έχανες. Δεν ήσουν έξυπνος, απλώς εξυπνάκιας.
Είμαι αυτός στον οποίο κλείνεις τον δρόμο όταν πηγαίνω στην δουλειά ή το σπίτι μου. Συνήθως διαμαρτύρεσαι για την ομάδα σου, για τον καιρό, για τις αλλαγές που πλήττουν τα προνόμια σου. Πάντα υπάρχει ένας λόγος για την διαμαρτυρία σου και σου αρέσει να διαμαρτύρεσαι συχνά. Είμαι αυτός που ταλαιπωρείται στα διόδια, στα σύνορα από μια ομάδα 20 τύπων με πανό. Είμαι αυτός που πρέπει να ελέγχει το πρόγραμμα των απεργιών σε καθημερινή βάση. Είμαι αυτός που έχω μαγαζί στο κέντρο και δεν μπορώ να κάνω πια την δουλειά μου γιατί ξέρω ότι από τις 200 μέρες εργασίας τις μισές θα λειτουργώ κουτσά. Είμαι αυτός που πληρώνει τις σπασμένες τζαμαρίες που εσύ σπας.
Η συνέχεια εδώ.
.jpg)
