Στην κοινωνία υφίσταται πλέον πολύ έντονος προβληματισμός, με αφορμή και
την πρώτη απόπειρα συγκυβέρνησης για το μέλλον των κυβερνήσεων
συνεργασίας.
Όλοι συνομολογούν οτι η εποχή των αυτοδύναμων κυβερνήσεων έχει παρέλθει,
άρα από εδώ και πέρα θα έχουμε κυβερνήσεις συνεργασίας.Το θέμα είναι αν αυτές οι συνεργασίες μεταξύ κομμάτων θα επιβάλλονται μετεκλογικά ή θα γίνονται οικειοθελώς προεκλογικά με συμφωνίες πάνω σε ένα minimum στόχων, έτσι ώστε να μην περιμένουν οι κομματικοί σχηματισμοί, την επομένη των εκλογών να συμφωνήσουν πάνω σε 5-6 βασικά πράγματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα. Δεν μιλάμε πλέον για...
...προγραμματικές συμφωνίες μιάς και οι εποχές όπου τα κόμματα κατήρτιζαν ουτοπικά προεκλογικά προγράμματα γεμάτα υποσχέσεις έχουν παρέλθει. Έχουμε συγκεκριμένο στόχο σαν χώρα και συγκεκριμένο οδικό χάρτη.
Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ αριστεράς και δεξιάς έχουν αρχίσει να ξεφτίζουν ενώ κυρίαρχος διαχωρισμός είναι πλέον αυτός μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων.
H Tσούγδω δεν ξέρει τι να ψηφίσει και καταγράφει μια ρομαντική ιδέα της εδώ.
