
Μετά και τη σημερινή δημοπρασία τρέλας στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, ο Γιώργος επιβεβαίωσε ότι μελετά με προσοχή το ενδεχόμενο μιας νέας υποψηφιότητας του για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, την 3η από το 2004 μέχρι σήμερα. Κερδίζει χρόνο μετρώντας τις δυνάμεις του, αθροίζοντας κουκιά κι ελέγχοντας τις αντοχές του "παπανδρεϊκού" μηχανισμού. Παράλληλα, αραιώνει τις δημόσιες τοποθετήσεις του ελπίζοντας ότι το πικρό τέλος της πρωθυπουργίας του θα ξεχαστεί ενώ κυνικά ποντάρει στο εσωτερικό χάος της κυβέρνησης Παπαδήμου το οποίο ίσως πείσει ορισμένους ότι "το πρόβλημα δεν ήταν ο Παπανδρέου".
Έχοντας θέσει σχεδόν ως μόνο...
...στόχο την προσωπική του επιβίωση, νομίζω ότι ο Παπανδρέου κινείται έξυπνα. Αν μάλιστα καταλήξει στο ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, θα αποχωρήσει ηρωικά τονίζοντας ότι "αφού με διώχνουν, φεύγουν". Αυτό εξάλλου είναι και το πλεονέκτημα του σε αυτή την εσωκομματική μάχη. Ο ίδιος ελάχιστα έχει πλέον να χάσει...
Υποθέτω ότι η σημερινή του σιωπή θα έγινε δεκτή με ιαχές θριάμβου από τον περίγυρο των αυλοκολάκων που επέλεξε να έχει πλέον δίπλα του. Στοιχηματίζω ότι το "Πρόεδρε τους έχει τρελάνει όλους" θα φτάνει μαζικά στο e-mail του. Τώρα το γιατί είναι κατάλληλος για αρχηγός κάποιος που έχει τρελάνει τους συντρόφους του, το αφήνω στη δική σας κρίση.
Επί της ουσίας πάντως, ουδείς απαγορεύει στον Γιώργο Παπανδρέου να είναι υποψήφιος κι ουδείς τον εγκαλεί (αν και τον αξιολογεί) για τη σχετική διάθεση του. Ας ανακοινώσει την έναρξη των διαδικασιών κι ας είναι ξανά υποψήφιος, αν το επιθυμεί. Γιατί δεν το πράττει; Εκεί έγκειται το ανήθικο της σιωπής του, στη διάθεση του να ανοίξει τις διαδικασίες όταν θα έχει βεβαιωθεί για το "αξιόμαχο" των δυνάμεων του.
Με το ΠΑΣΟΚ να φλερτάρει με μονοψήφια ποσοστά, ο Γιώργος Παπανδρέου εξακολουθεί να παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα και δεν μοιάζει να αγχώνεται και πάρα πολύ για την τύχη του κόμματος του. Ποιος να το περίμενε ότι θα ήταν ο μόνος που δεν διδάχθηκε τίποτα από το τέλος της Ένωσης Κέντρου...