Κλείνουν τρία χρόνια ουσιαστικής κρίσης - όχι μόνο οικονομικής, αν
υπολογίσει κανείς την έναρξη της στη δολοφονία Γρηγορόπουλου.
Ο κόσμος αλλάζει. Ραγδαία, θεαματικά, ο 21ος αιώνας γυρίζει ακόμα μια φορά σελίδα. Ολόκληρη η ευρωζώνη, ακόμα και η Γερμανία,
απειλείται
από τους οίκους αξιολόγησης. Άρα οι συμφωνίες και οι αμοιβαίες
υποχωρήσεις μεταξύ Μέρκελ και Σαρκοζί δεν πείθουν τις αγορές - η κυρία
πήγε στη συνάντηση με τις απειλές των εταίρων της, που εκφράζουν ως
Χριστιανοκοινωνιστές το χειρότερο ή ως Φιλελεύθεροι το πιο “ταλιμπάν”
κομμάτι του γερμανικού εκλογικού σώματος, οτι θα αποχωρήσουν αν δεχτεί
το ευρωομόλογο. Τώρα λοιπόν, ή θα πάρετε σοβαρά μέτρα στην κατεύθυνση
της ενοποίησης της Ευρώπης ή δεν θα πάρετε. Ή θα εγκαταλείψετε το εθνικό
συμφέρον για χάρη του υπερεθνικού κολοσσού ή θα υποστείτε τις
συνέπειες. Η αρπακτική και ληστρική φύση του ανθρώπου πολλές φορές ωθεί
τα πράγματα προς την αναπόφευκτη λύση. Ή προς την καταστροφή, κανείς δεν
ξέρει...
Ο κόσμος αλλάζει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ίσως γίνονται
για πρώτη φορά ο ουσιαστικά καλύτερος φίλος της Ελλάδας. Αν ο Ομπάμα, ο
σημαντικότερος ηγέτης που ανέδειξε...
...ο δυτικός κόσμος τα τελευταία χρόνια,
καταφέρει να επιβληθεί
και πάλι, μιας δυνατής αλλά διασπασμένης και χωρίς ηγετική φιγούρα,
αμερικανικής δεξιάς. Προς το παρόν, απέναντι στις στενόμυαλες και
συντηρητικές ευρωπαϊκές ηγεσίες (ω του θαύμετος, Μπερλουσκόνι δεν
υπάρχει πια ως γαρνιτούρα), μόνο αυτός και ο “παλιός είναι αλλιώς”
(σοσιαλδημοκράτης, για να μην ξεχνιόμαστε)
Χέλμουτ Σμιτ
στηρίζουν έμπρακτα τη διέξοδο για την Ελλάδα και την ευρωζώνη. Ακόμα
και τα νέα από τη Ρωσία έχουν μια θετική αύρα, ο ολοκληρωτικός Πούτιν,
εκφραστής του μαφιόζικου νεοπλουτικού καπιταλισμού,
έχασε δεκαπέντε μονάδες - αν και επωφελούνται οι αρτηριοσκληρωτικοί νοσταλγοί του κομμουνιστικού παρελθόντος.
