Αν ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να ισχυριστούν ότι πραγματικά γνωρίζουν τον Γιώργο Παπανδρέου, ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που μπορούν να ισχυριστούν κάτι ανάλογο για τον αδερφό του Νίκο. Φέρει την ιδιότητα "συγγραφέας" αν και αρκετοί ισχυρίζονται ότι έκανε την ιδιότητα "αδερφός πρωθυπουργού" επάγγελμα πλήρους απασχόλησης.Έχοντας επιλέξει να μην ξεκαθαρίζει τον ακριβή του ρόλο στο πλευρό του Γιώργου, δύσκολα μπορεί να βρει πολλούς ανθρώπους να βάζουν το χέρι τους στη φωτιά γι' αυτόν.
Στις 31 Δεκεμβρίου και λίγες ώρες πριν το παράξενο 2011 μας αποχαιρετίσει, ο Νίκος Παπανδρέου έστειλε μια επιστολή-απάντηση σε ένα κριτικό άρθρο του Χρήστου Ράπτη για τον αδερφό του Γιώργο. Υποθέτω ότι θα γνωρίζει ότι το συγκεκριμένο άρθρο ήταν ένα από τα χιλιάδες που δημοσιεύθηκαν (και πάντα θα δημοσιεύονται), είμαι βέβαιος ότι δεν σκοπεύει να απαντήσει σε όλα.
Το ύφος της απάντησης θυμίζει μάλλον Νίκο Αλέφαντο παρά Νίκο Παπανδρέου. Εκτός κι αν ένα από τα επίμαχα αποσπάσματα της επιστολής του κρύβει μια καταπληκτική αίσθηση χιούμορ:
Αν οι περισσότεροι υπουργοί περίμεναν να κινηθούν ΜΟΝΟ με άνωθεν εντολές δείχνει ένα είδος ραγιαδισμού που φαίνεται το θέλουμε...
Φυσικά και το θέλετε, αυτός είναι και ο λόγος που τα υπουργικά συμβούλια του ΓΑΠ ήταν πολυπληθή και γεμάτα ταλιμπάν του Παπανδρεϊσμού, αυτούς τώρα αξιοποιείτε για να διεκδικήσετε εκ νέου το ΠΑΣΟΚ.
Όσο για την κοινοποίηση της θεωρίας "ο πρωθυπουργός είναι κάποιος που περιμένει το Αγ.Πνεύμα να κατέλθει επί των υπουργών του και δεν φταίει σε τίποτα", δεν έχω και πολλά να σχολιάσω. Δεν πρόκειται να ξαναδώ ποτέ με συμπάθεια πολιτικούς που δεν αγαπούν την ευθύνη τους.
Όπως και να έχει, η δημόσια παρέμβαση του ήταν χρήσιμη. Πρόσθεσε ένα ακόμα πετραδάκι στο ψηφιδωτό της αυλής που οδήγησε τον ΓΑΠ στην καταστροφή.
