Αναρωτιέμαι πόσοι γνωρίζουν ότι πλέον τη θέση του Μιχάλη Τρεμόπουλου
στην Ευρωβουλή έχει πάρει ο Νίκος Χρυσόγελος. Και πώς να το γνωρίζουν;
Πρόκειται για ένα κόμμα-φάντασμα με σχεδόν καμία συμμετοχή στο δημόσιο
διάλογο.Αν και το 2009 έφτασαν στην πηγή και δεν ήπιαν νερό, οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι θα καταφέρουν αυτή τη φορά να βρουν το δρόμο προς...
...της Βουλή, με ένα ποσοστό οριακά μεγαλύτερο από το 3%.
Η πολιτική τους επιβίωση προσφέρεται ως το ιδανικό case study λέξεων φορτισμένων τόσο θετικά, που δεν αρκεί σχεδόν τίποτα αλλο για να χαρίσουν στους περιστασιακούς φορείς τους κάποιου τύπου ρόλο στο πολιτικό σκηνικό. Η λέξη "οικολόγος" έχει ευρέως ταυτιστεί, σε επίπεδο πολιτικό, με κάποιον καλούλη μεσήλικα που αγαπά τα λουλούδια, χαϊδεύει τα ζωάκια και φτιάχνει μόνος του τη δική του αγνή μαρμελάδα βερύκοκο. Τι καλύτερο για ένα πολίτη που δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη του για το μέλλον της χώρας;
Αναρωτιέμαι πόσοι από τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες που θα ψηφίσουν Οικολόγους Πράσινους γνωρίζουν τις πολιτικές τους θέσεις. Παρατηρώ μάλιστα ότι αρκετοί απογοητευμένοι "μνημονιακοί" σκέφτονται να στραφούν εκεί, προφανώς μη γνωρίζοντας ότι συχνά-πυκνά οι Οικολόγοι Πράσινοι υιοθέτησαν μια σκληρή αριστερίστικη οπτική στα θέματα του Μνημονίου.
Τι σημαίνει λοιπόν η ψήφος στους Οικολόγους Πράσινους; Είναι μια ουδέτερη δύναμη που δεν θα φοβόταν τις συνεργασίες και τις συνθέσεις ή μια καλά κρυμμένη δύναμη της συντηρητικής Αριστεράς; Τους αξίζει μια θέση στη Βουλή ή θα βρεθούν εκεί κατά τύχη;
