Θα μπορούσε ίσως κάποιος να συμφωνήσει, αν δεν θυμόταν τους ίδιους ακριβώς να σκίζουν τα ρούχα τους την 28η Οκτωβρίου ωρυόμενοι: “Ανύπαρκτη αστυνομία”, “δεν...
...μπόρεσαν να προφυλάξουν την παρέλαση”, “κινδύνευσαν πολίτες και επίσημοι, άφαντη η αστυνομία”, “το κράτος έρμαιο, διελύθη η έννομη τάξη”.
Θυμόμαστε ασφαλώς τις σκηνές στη Θεσσαλονίκη την 28η Οκτωβρίου: κάποιοι τρελαμένοι απόστρατοι με στολές παραλλαγής (!) αγκαλιά με ακροαριστερούς και αγανακτισμένους μπαχαλάκηδες να διαλύουν τη “γιορτή του λαού”, βεβαίως στο όνομα του αγανακτισμένου λαού! Αλλά πού οφείλεται η αντινομία και η υποκρισία στα σχόλια κάποιων που περιέγραφαν και σχολίαζαν τα γεγονότα τον Οκτώβριο και το διήμερο που πέρασε; Μια εύκολη απάντηση είναι ότι τόσο η βία όσο και η πρόληψη και καταστολή πουλάνε. Σύμφωνοι, αλλά επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι είναι και κάτι άλλο, ίσως σοβαρότερο: η ρηχή, η επιφανειακή αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων δίχως δεύτερη σκέψη από κάποιους συναδέλφους και “συναδέλφους”. Και ακόμα μια υποδόρια μόλυνση: “λαός” είναι ομάδες ταραχοποιών κάθε είδους.
Μια ψύχραιμη άποψη του Κώστα Ρεσβάνη εδώ.