Η Madame Merkel και ο Martin Schulz

20.5.12

Γράφει η Σταματούλα

Ο πρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στο πλαίσιο της διήμερης επίσκεψής του στην Ελλάδα μίλησε στο Μέγαρο Μουσικής για την κρίση, την Ελλάδα και την Ευρώπη. Στην ομιλία του δεν ήταν απαξιωτικός απέναντι στον ελληνικό λαό. Κάθε άλλο. Με αναφορές στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κατέστησε σαφές ότι η ΕΕ θέλει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: "Καμία χώρα της ΕΕ δεν θα συμφωνήσει να εκταμιευθεί η επόμενη δόση του ελληνικού δανείου, αν η κυβέρνηση δεν τηρήσει τα συμφωνηθέντα...Εκείνοι που λένε ότι δεν...


...αποδέχονται το μνημόνιο, αλλά μπορούν ταυτόχρονα να μείνουν στην Ευρωζώνη τρέφουν φρούδες ελπίδες. Εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να τηρήσει τις συμφωνίες της αποκρύπτουν το γεγονός ότι αυτό θα έχει μόνο μια συνέπεια: την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη".

Θα μου πείτε "Ωραία, ο κ. Σουλτς λέει τα δικά του και ο Τσίπρας και η παρέα του τα δικά τους". Δεν είναι όμως έτσι. Στο "ψευτοδίλημμα" σύμφωνα με τον Σύριζα "ευρώ ή δραχμή" δεν απάντησε ο τελευταίος Γερμανός πολιτικός, αλλά ο Πρόεδρος ενός εκ των τριών θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ευτυχώς η Ελλάδα ανήκει ακόμα. Η παρέμβαση του έχει τη βαρύτητα μιας θεσμικής τοποθέτησης, δεν είναι μια ακόμα "προσβλητική και προκλητική παρέμβαση του ξένου παράγοντα στα εσωτερικά της χώρας" όπως θα μπορούσε ενδεχομένως να θεωρηθεί μια δήλωση του κ. Σόιμπλε. Ποιος είναι στο κάτω-κάτω ο κ. Σόιμπλε που θα έλεγε κι ο Κάρολος Παπούλιας; Όσο δίκιο κι αν έχει, δεν είναι του Σόιμπλε η Ευρωζώνη για να μας απειλεί με έξοδο από το ευρώ. Ο Μάρτιν Σουλτς, όμως, ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είμαστε εμείς, εκφράζει την ευρωπαϊκή διάσταση της ταυτότητας μας.

Παρόλα αυτά το μήνυμα της παρέμβασής του ήταν αναμενόμενο να αγνοηθεί σε μια χώρα που οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει την Ευρώπη με την Μαντάμ Μέρκελ όπως την αποκάλεσε ο Αλέξης Τσίπρας. Η ελληνική κοινωνία, παρά τον ήπιο και μετριοπαθή λόγο του Σουλτς, μάλλον απέρριψε τα λεγόμενα του ως ένα ακόμα "εκβιαστικό δίλημμα". Αναρωτιέμαι ποιος άλλος πρέπει να μιλήσει για να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε "Ρε, μπας κι είναι όντως έτσι;" Υπάρχει ελπίδα ή όποιος δεν μας λέει αυτά που θέλουμε να ακούσουμε, ότι δηλαδή μπορούμε να καταγγείλουμε μονομερώς το μνημόνιο χωρίς συνέπειες θεωρούμε ότι μας εκβιάζει, ακόμα κι αν αυτά προέρχονται από τα πλέον θεσμικά χείλη;

Διαβάστε εδώ την ομιλία του. Αξίζει.