Στην ταράτσα της Λέλας Καραγιάννη αποκαλύπτονται οι προτιμήσεις της κυβέρνησης

15.1.13

Αυτή είναι μια φωτογραφία που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, νομίζω μέσω του Athens Indymedia, και δείχνει μια ομάδα πάνοπλων αστυνομικών να ακινητοποιεί ενοίκους της κατάληψης της Λέλας Καραγιάννη, στην ταράτσα του κτηρίου.


Σε μένα προσωπικά, η εικόνα αυτή δεν εμπεδώνει...


...κανένα αίσθημα ασφάλειας αλλά αντιθέτως, προκαλεί αμηχανία και κυρίως απογοήτευση για την τακτική της κυβέρνησης Σαμαρά.

Έγραψα πρόσφατα ότι τα έργα και οι ημέρες του Νίκου Δένδια στο Υπ.Προστασίας του Πολίτη αυξάνουν το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης, επισημαίνοντας όμως τον κίνδυνο να παγιδευτούν οι διάφορες αστυνομικές επιχειρήσεις στο κυνήγι των εντυπώσεων. Νομίζω ότι συμβαίνει πλέον ακριβώς αυτό.

Στις γειτονιές της Αθήνας υπάρχουν δεκάδες εστίες ανομίας κι ενδεχομένως κάποιες καταλήψεις αντιεξουσιαστών να είναι μερικές από αυτές. Η Ελληνική Αστυνομία όμως δεν έχει την επιχειρησιακή δυνατότητα να επεμβαίνει παντού και πάντα.

Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα: με ποια κριτήρια επιλέγεται ως προτεραιότητα το «άνοιγμα» των καταλήψεων; Είχε διαπιστωθεί πχ κάποια δυσφορία των κατοίκων των περιοχών αυτών για την παρουσία των αντιεξουσιαστών; Θα ξημερώσει αύριο μια διαφορετική μέρα για την Κυψέλη χωρίς την κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη;

Δεν υπερασπίζομαι καμία εγκληματική ενέργεια αλλά με ενοχλεί και με ανησυχεί η επιλεκτική ευαισθησία της Αστυνομίας, η οποία στο πλαίσιο της πρόσφατης βεντέτας Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ, «μαζεύει» τους αντιεξουσιαστές από τις γειτονιές, σφυρίζοντας παράλληλα αδιάφορα για τα έργα και τις ημέρες των βίαιων ακροδεξιών στους δρόμους της Αθήνας.

Σε κάποιον βαθμό, η κυβέρνηση δείχνει να μην νοιάζεται τόσο για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας όσο για τη στοχοποίηση ενός διαφορετικού τρόπου ζωής, κάτι που θα της αποφέρει μικρότερα πολιτικά οφέλη από όσα η ίδια αναμένει.

Συνοψίζοντας, οι πρόσφατες επιλογές του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη δεν κλείνουν τον αιματηρό κύκλο της βίας στην Αθήνα αλλά αντίθετα, ξεκινούν έναν πόλεμο, με στόχο να τον κερδίσουν, εις βάρος της πόλης αλλά υπέρ της προβολής τους από τα χρεοκοπημένα ΜΜΕ.