Προσπαθώ από χθες να διακρίνω τις αποτυπώσεις των χθεσινών ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων κι ομολογώ ότι δυσκολεύομαι αρκετά.
Αδυνατώ μάλιστα να μην υποκύψω στη γοητεία του δημοσιογραφικού κλισέ περί «κινούμενης άμμου». Θα προσπαθήσω με ξεχωριστές...
...αναρτήσεις να καταθέσω την άποψη μου για τις χθεσινές επιλογές του κάθε κόμματος αλλά μέχρι τότε θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το μόνο μου μέχρι στιγμής βέβαιο συμπέρασμα.
Χθες, η χώρα δεν απέφυγε τις εκλογές, ίσα-ίσα μάλιστα που διαπίστωσε την άμεση αναγκαιότητα τους. Η λαϊκή εντολή του Ιουνίου του 2012 είναι πια ανεπίκαιρη μιας και δεν συνεχίζουν να βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά.
Η εμπειρία των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου δείχνει ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να μακροημερεύσει μια κυβέρνηση τέτοιας ισχνής πλειοψηφίας, πόσο μάλλον από τη στιγμή που προκύπτουν όλο και μεγαλύτερα δημοσιονομικά κενά.
Η χθεσινή αποστροφή του πρωθυπουργού περί εξάντλησης της τετραετίας μπορεί κυρίως να εμπνεύσει τους σκιτσογράφους και τους stand-up κωμικούς αλλά όχι τους πολίτες. Δεν ξέρω πολλά γυαλιά που κόλλησαν ξανά, αφού πρώτα είχαν ραγίσει.
Ο άνθρωπος που με πράξη νομοθετικού περιεχομένου παρέκαμψε τους κυβερνητικούς εταίρους και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν θα καταφέρει να ελέγξει για καιρό τον ιστορικά καταστροφικό για τη χώρα ψυχισμό του, πόσο μάλλον τώρα που έλαβε ασσόδυο γυρεύοντας εξάρες.
Οι εκλογές απλώς αναβλήθηκαν.