H προεκλογική δήλωση της Μέρκελ ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο Ευρώ είναι χαρακτηριστική της βαθιάς κρίσης που περνάει η ΕΕ. Ασχέτως εάν κατʼ ουσίαν η Μέρκελ έχει δίκιο ή άδικο, η αναφορά της αυτή, απευθυνόμενη στη γερμανική κοινή γνώμη εν μέσω προεκλογικής περιόδου με ευρωπαϊκό ακροατήριο, αλλά και τα μηνύματα που στέλνει σε όλη την Ευρώπη, είναι για ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα άκρως λαϊκιστικά και επικίνδυνα.
Η ρητορική της Μέρκελ αλλά και του Σόιμπλε αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο υπολογίζουν και λογαριάζουν οι κυβερνώντες της Γερμανίας, την Ευρώπη του...
...μέλλοντος. Μία Ευρώπη, των ισχυρών και των ανίσχυρων κρατών μελών όπου οι ισχυροί θα αποφασίζουν και θα κρίνουν, θα σώζουν ή δεν θα σώζουν τους ανίσχυρους μέσα από τις εθνικές τους κυβερνήσεις, βάσει των εθνικών τους όρων και προϋπολογισμών, μέσα από τις εθνικές τους ατζέντες και όχι μέσα από τα ευρωπαϊκά όργανα, τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, τις ευρωπαϊκές εγγυήσεις και τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Η αρχή της ισότητας των κρατών μελών, της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών, και του δικαιώματος του βέτο του κάθε κράτους μέλους όσο μικρό και αν είναι, γίνονται αλοιφή μπροστά στην ανάγκη επικράτησης των ισχυρών.
Οι Γερμανικές εκλογές πλησιάζουν και το αποτέλεσμα δεν αφορά μόνο την Γερμανία αλλά το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης. Ο διαγωνισμός στο ποιός θα επιδείξει πιο ισχυρή ορμή επιβολής στον κακό μαθητή, "εκπαιδεύει» καταστροφικά τη γερμανική κοινή γνώμη και στέλνει τα λάθος μηνύματα στους λαούς των άλλων κρατών μελών.
Το δράμα είναι ότι μετά τις γερμανικές εκλογές και με την κρίση να παρατείνεται σε αρκετές χώρες της Ένωσης, έρχονται και οι ευρωεκλογές. Και τότε, απέναντι στη λογική του ισχυρού που ορίζει τις τύχες του αδυνάτου, θα επικρατήσουν λογικές νεοεθνικιστικές και νεοφασιστικές, καταστροφικές για τα ίδια τα κράτη μέλη και την ίδια την Ευρώπη.
Η κατάσταση σήμερα είναι σε οριακό σημείο και δύσκολα αναστρέψιμη. Αν δεν υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας τώρα και κατανόηση των θεμελιωδών αρχών πάνω στις οποίες βασίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, από τις ηγεσίες πρωτίστως των λεγόμενων ισχυρών εθνικών κρατών, αλλά και εάν δε χαραχθεί μία πολιτική χάρτα από όσους έχουν αναλάβει τα ανώτατα ευρωπαϊκά αξιώματα, τότε οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην ισοπέδωση του ευρωπαϊκού μοντέλου.
Tην ύστατη αυτή ώρα, η ανάταξη και η επικράτηση των γνήσιων ευρωπαϊκών δυνάμεων και νοοτροπιών σε όλα τα κράτη μέλη είναι περισσότερο από αναγκαία, και το γερμανικό εκλογικό σώμα, με την επιπρόσθετη ευθύνη που πρέπει να το διακρίνει, οφείλει να κάνει την ανατροπή και να ψηφίσει πρωτίστως για τη Γερμανία, ευρωπαϊκά!
Αλλιώς αργά η γρήγορα θα αφεθεί η Γερμανία στη Γερμανία της και το όνειρο μίας Ευρώπης με αρχές, αξίες και πολιτικές που θα εξασφαλίζουν την ευημερία, την αξιοπρέπεια, και τον αλληλοσεβασμό μεταξύ των λαών της, θα γίνει πιο μακρινό. Και αν αποτύχαμε την προηγούμενη δεκαετία να διαμορφώσουμε μία Ευρώπη που θα παρεμβαίνει ως μία ενιαία οντότητα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ας μην αποτύχουμε αυτή τη δεκαετία στο να μπορούμε να λύσουμε τα δικά μας εσωτερικά προβλήματα μόνοι μας. Θα είναι οδυνηρό.
