Η είδηση σχολιάστηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα και όπως ήταν αναμενόμενο δεν...
...έλειψαν και οι συγκρίσεις με τον τρόπο λειτουργίας της ελληνικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Οι περισσότεροι σχολίασαν ότι η Βουλή των Κοινοτήτων έδωσε την καλύτερη απάντηση στους εραστές των εγχώριων κοινοβουλευτικών στρεβλώσεων όπως αυτές εκφράζονται με την κατάχρηση των πράξεων νομοθετικών περιεχομένου, την απουσία του πρωθυπουργού από τη Βουλή, το διακοσμητικό ρόλο του υπουργικού συμβουλίου κ.α. Έχουν δίκιο, συμφωνώ απόλυτα μαζί τους.
Κατά τη γνώμη μου όμως, η Βουλή των Κοινοτήτων στέλνει κι ένα δεύτερο μήνυμα το οποίο λιγότεροι μοιάζουν πρόθυμοι να λάβουν και είναι το μήνυμα του σεβασμού των αποφάσεων του Κοινοβουλίου. Υπήρξε μια εποχή που το ελληνικό Κοινοβούλιο λειτουργούσε εντατικά και λάμβανε δημοκρατικά δύσκολες αποφάσεις τις οποίες όμως κάποιοι δεν αποδέχονταν.
Για παράδειγμα, το περίφημο Μνημόνιο ψηφίστηκε από την πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών όπως και τα υπόλοιπα σχετικά πακέτα μέτρων (Μεσοπρόθεσμο, 2ο Μνημόνιο). Δεν είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι θαυμάζουν σήμερα τη Βουλή των Κοινοτήτων δεν έκαναν τότε λόγο για «πραξικόπημα» και για «προδότες» βουλευτές.
Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία δεν είναι λοιπόν καλή μόνο όταν αποτρέπει έναν πόλεμο, κάτι που εύκολα θα αγκαλιάσουν αρκετοί πολίτες. Το κύρος των αποφάσεων της πλειοψηφίας είναι πάντοτε ίδιο, είτε μας αρέσει είτε όχι κι αυτό παραμένει ένα δύσκολο στην εμπέδωση του μάθημα για την ελληνική κοινωνία.
