Ο συλλογισμός της εφημερίδας βασίζεται στο ότι από εδώ και πέρα, στον βαθμό πρόσβασης...
...στα ΑΕΙ θα συνυπολογίζονται οι επιδόσεις και στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Σύμφωνα με την εφημερίδα, αυτό θα οδηγήσει τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους από την Α' Λυκείου στο φροντιστήριο, υπό τον φόβο μιας αποτυχίας στην πρώτη τάξη, που θα τους κοστίσει την είσοδο τους στο Πανεπιστήμιο.
Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω απόλυτα με την Ελευθεροτυπία. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η επιλογή του υπουργείου Παιδείας είναι απόλυτα σωστή και σε βάθος χρόνου θα βοηθήσει σημαντικά το Λύκειο.
Σήμερα, οι μαθητές αδιαφορούν πλήρως για την Α' και τη Β' Λυκείου και προετοιμάζονται πυρετωδώς για τις πανελλήνιες εξετάσεις της Γ' Λυκείου. Με τεράστια ευθύνη των γονέων, οι μαθητές προσανατολίζονται στο να αγνοούν πλήρως τους καθηγητές του σχολείου και προσανατολίζονται μονάχα στις επιδόσεις του στα φροντιστήρια ή στα ιδιαίτερα μαθήματα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αρκετοί μαθητές περιμένουν τους τελευταίους μήνες της σχολικής περιόδου για να «καταναλώσουν» τις διαθέσιμες απουσίες τους κι εγκαταλείπουν για μέρες το σχολείο που φοιτούν.
Με το νέο σύστημα, δημιουργείται μια υποχρεωτικότητα σεβασμού και επιμέλειας όλων των μαθημάτων του Λυκείου η οποία στο τέλος θα επιβραβεύσει τους πραγματικά επιμελείς και δραστήριους μαθητές κι όχι απλώς εκείνους που ασχολούνται με τα μαθήματα μόνο στη Γ' Λυκείου, γνωρίζοντας ότι με εντατικά ιδιαίτερα μαθήματα μπορούν να καλύψουν την αδιαφορία τους στις πρώτες δυο τάξεις.
Πράγματι, αντιλαμβάνομαι μια πιθανή κριτική του τύπου «Ελλάδα είμαστε, τα σχολεία είναι χάλια, ανθρώπινα οι γονείς θα κάνουν ό,τι καλύτερο για τα παιδιά τους». Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Κατά τη γνώμη μου, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Παιδείας στην Ελλάδα είναι η παγιωμένα κακή νοοτροπία των γονέων που ευνουχίζει τα παιδιά τους και απαξιώνει προκαταβολικά την προσπάθεια των καθηγητών των δημοσίων σχολείων.
Αρκεί μονάχα να αναλογιστούμε ότι στην Ελλάδα εμφανίζεται το φαινόμενο να πληρώνουν κάποιοι γονείς και τα δίδακτρα ενός ιδιωτικού σχολείου αλλά και ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι για τα παιδιά τους, μια πραγματικότητα που καθιστά ευάλωτη την κριτική προς τα δημόσια σχολεία.
Συνοψίζοντας, είναι δεδομένο ότι στα πρώτα χρόνια εφαρμογής του νέου συστήματος θα υπάρξουν κάποιες στρεβλώσεις αλλά οι νοοτροπίες ετών δεν αλλάζουν σε 1-2 χρόνια. Κατά τη γνώμη μου, πολύ σωστά το υπουργείο Παιδείας επιλέγει να αξιολογεί σε βάθος τριετίας τους μαθητές και απομένει να πειστούν για την αναγκαιότητα αυτή και οι γονείς τους. Η λύση δεν είναι να στείλουν τα παιδιά τους προληπτικά(!) στο φροντιστήριο αλλά να δώσουν μια ευκαρία στο Λύκειο της γειτονίας του να αποδείξει την αξία του.
Όταν οι ίδιοι οι γονείς δεν απαιτούν τίποτα από τους καθηγητές που το Κράτος πληρώνει για να μορφώνουν τα παιδιά τους, προτιμώντας να στερούνται τα πάντα για να πληρώνουν ιδιαίτερα μαθήματα, τότε κανένα εκπαιδευτικό σύστημα και καμία μεταρρύθμιση δεν θα μπορέσουν ποτέ να πετύχουν.
