Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) Αριστείδης Χατζής παραχώρησε σήμερα μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Protagon.gr σχετικά με την απόφαση της Συγκλήτου να κλείσει το ΠανεπιστήμιοΠαραθέτω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα:
Στα πλαίσια της κινητικότητας/διαθεσιμότητας/απολύσεων (θα δούμε τελικά τι απ’ όλα είναι) η κυβέρνηση κατάργησε με κοινή υπουργική απόφαση (Υπ. Παιδείας και Υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης) 1.349 οργανικές και προσωποπαγείς θέσεις...
...μόνιμου και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου διοικητικό προσωπικό σε 8 πανεπιστήμια. Το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστη το ΕΚΠΑ όπου καταργήθηκαν συνολικά 498 θέσεις.
Βέβαια είχαν προηγηθεί δύο άλλα μεγαλύτερα πλήγματα: η σημαντική μείωση της χρηματοδότησης τα τελευταία τρία χρόνια και οι μεγάλες περικοπές στις αμοιβές των μελών ΔΕΠ, μεγαλύτερες από άλλους δημόσιους λειτουργούς και δημοσίους υπαλλήλους γιατί οι καθηγητές πανεπιστημίου δεν είχαν πάρει τις μεγάλες αυξήσεις της περιόδου των παχέων αγελάδων (2004-2009) που έλαβαν άλλοι κλάδοι του δημοσίου. Οι άθλιοι μισθοί, η αδυναμία χρηματοδότησης της έρευνας (δεν έχουμε πλέον πρόσβαση ούτε καν στα διεθνή επιστημονικά περιοδικά), η φυγή συναδέλφων και φοιτητών στο εξωτερικό και τώρα η απόλυση σχεδόν 500 υπαλλήλων (στην περίπτωση του ΕΚΠΑ) έχει δημιουργήσει μια ζοφερή κατάσταση στο πανεπιστήμιο. Η απόφαση της Συγκλήτου πρέπει να ειδωθεί μέσα σ’ αυτό το κλίμα.
Προσωπικά έχω σοβαρές αντιρρήσεις με αυτή την απόφαση αλλά κατανοώ γιατί ελήφθη. Πιστεύω όμως ότι το Πανεπιστήμιο δεν πρέπει να κλείνει σε καμία περίπτωση. Όταν κλείνει τιμωρούνται πάντα τα ίδια άτομα, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές. Τα άτομα δηλαδή που υποφέρουν περισσότερο από οποιονδήποτε από την παθογένεια του πανεπιστημίου έχοντας ταυτόχρονα τις μικρότερες ευθύνες γι’ αυτήν. Επιπλέον η εικόνα ενός κλειστού πανεπιστημίου είναι απαράδεκτη σε μια φιλελεύθερη δημοκρατική κοινωνία.
(...)
Η ιστορία των «μεταρρυθμίσεων» των τελευταίων τριών ετών είναι μια ιστορία τσαπατσούλικων, δειλών, σπασμωδικών και αποτυχημένων στις περισσότερες φορές παρεμβάσεων. Είμαι από αυτούς που όχι μόνο υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις αλλά αρθρογραφεί συνεχώς υπέρ αυτών. Έτσι όπως γίνονται όμως και πραγματικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι και δημιουργούν αντι-μεταρρυθμιστικά αντανακλαστικά στον ελληνικό λαό. Στο παράδειγμα των Πανεπιστημίων συμβαίνει αυτό ακριβώς που λέτε. Είναι απολύτως βέβαιο πως θα απομακρυνθούν από το πανεπιστήμιο αρκετά άτομα που είναι εργατικά και απαραίτητα ενώ θα παραμείνουν αργόμισθοι που δεν είναι καθόλου απαραίτητοι. Γιατί θα συμβεί αυτό; Γιατί καταργούνται ολόκληροι κλάδοι με οριζόντιο τρόπο και γιατί δεν υπάρχει κουλτούρα αξιολόγησης του διοικητικού προσωπικού. Π.χ. θα τεθούν σε διαθεσιμότητα βιβλιοθηκονόμοι όταν στο τμήμα μου η Βιβλιοθήκη κλείνει στις 16:00 λόγω έλλειψης προσωπικού και φυσικά δεν λειτουργεί τα Σ/Κ. Οι φοιτητές/τριες δεν έχουν έναν χώρο να εργαστούν στο πανεπιστήμιο το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας. Αναρωτιέμαι επίσης πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα κτίριο χωρίς επιστάτες και φύλακες.
Ολόκληρη η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη εδώ.
