Μετά την απογοήτευση και την πικρία που προκάλεσε η αποτυχία του Σχεδίου Ανάν το 2004, οι Κύπριοι μπορούν ξανά να ελπίζουν ότι η λύση στο κυπριακό πρόβλημα δεν απέχει πλέον πολύ.
Η πιο πρόσφατη –και ίσως η τελευταία– πρωτοβουλία επίλυσης του κυπριακού ζητήματος, το οποίο μετρά σχεδόν μισόν αιώνα ύπαρξης, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Οι δύο ηγέτες του νησιού συμφώνησαν, σε μια κοινή διακήρυξη, στην οποία περιλαμβάνονται επτά σημεία που μπορούν να θεωρηθούν ως το γενικό πλαίσιο μιας συμφωνίας για τη διευθέτηση του Κυπριακού.1
Η νέα αυτή φάση των διαπραγματεύσεων ξεκίνησε όταν η Ειδική Αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο και επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης Λίζα Μπέιτενχαϊμ ανακοίνωσε την κοινή διακήρυξη των ηγετών των δύο κυπριακών πλευρών στις 11 Φεβρουαρίου. Αντί για μια επίλυση «κυπριακής ιδιοκτησίας» (πρόκειται για τη διαδικασία που είχε επιλεγεί μεταξύ των ηγετών Χριστόφια και Ταλάτ, η οποία απέκλειε στην πρώτη της φάση εμπλοκή τρίτου παράγοντα), τη στιγμή αυτή παρακολουθούμε όλους τους σημαντικούς διεθνείς δρώντες να συντονίζονται υποστηρίζοντας την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Σχεδόν όλες οι σημαντικές χώρες που σχετίζονται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με την Κύπρο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπογραμμίζουν την ανάγκη εξεύρεσης λύσης και όλες μαζί ενθαρρύνουν τους ηγέτες των δύο πλευρών προς την κατεύθυνση της άμεσης επίλυσης. Ασφαλώς, το γεγονός αυτό έχει αυξήσει τις ελπίδες για διευθέτηση, αφού πολλοί πιστεύουν ότι η διεθνής κοινότητα, μετά από μία μακρά περίοδο σιωπής, διαθέτει πλέον την απαραίτητη αυθεντική πολιτική βούληση ώστε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο.
Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που έχουν οδηγήσει τη διεθνή κοινότητα στο να αναλάβει έναν πιο δραστικό ρόλο; Ο βασικότερος λόγος είναι τα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά οφέλη που διακυβεύονται, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη ανακάλυψη των αποθεμάτων φυσικού αερίου στο κυπριακό «οικόπεδο Αφροδίτη». Τα αποθέματα αυτά πρέπει να φτάσουν στους Ευρωπαίους καταναλωτές με ασφάλεια και χωρίς περαιτέρω επιπλοκές. Επιπροσθέτως, τα αποθέματα φυσικού αερίου στο ισραηλινό «οικόπεδο Λεβιάθαν» έχουν επίσης μεγάλη σημασία, καθώς επηρεάζουν τις περιφερειακές ενεργειακές σχέσεις, εγείροντας παράλληλα και ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας.
Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Τουρκοκυπρίου Μερτκάν Χαμίτ εδώ.
