Το τείχος του Βερολίνου, η Ελλάδα κι ένα άρθρο του Νίκου Μαραντζίδη

3.11.14


Στην Καθημερινή της Κυριακής φιλοξενείται ένα άρθρο του Νίκου Μαραντζίδη με τίτλο «Γιατί δεν γιορτάζουμε την πτώση του Τείχους» το οποίο ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία «να κατηγορήσουμε για κάτι την Ελλάδα, να το παίξουμε έξυπνοι».

Ο κ. Μαραντζίδης καταλήγει μάλιστα να απαντά στην ερώτηση που έθεσε στον τίτλο του άρθρου του με μια κριτική στο σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη(!):

Πώς, λοιπόν, να πανηγυρίζει η χώρα για το 1989; Εξάλλου, ήταν ακριβώς εκείνο το καλοκαίρι, που όταν ο κομμουνισμός κατέρρεε με πάταγο, στην Ελλάδα οι κομμουνιστές αποφάσιζαν να συνεργαστούν κυβερνητικά με τη Δεξιά για να διώξουν από την εξουσία τους σοσιαλιστές. Αν δεν είναι σημάδι επαρχιωτισμού και απομονωτισμού αυτό, είναι οπωσδήποτε απόδειξη οπορτουνισμού.

Προσωπικά όμως θα ήθελα να σταθώ σε ένα άλλο σημείο του κειμένου. Ο κ. Μαραντζίδης γράφει:

Σε όλη την Ευρώπη, και όχι μόνο την Ανατολική, η πτώση του κομμουνισμού γιορτάζεται με σημαντικές εκδηλώσεις και συζητήσεις σε μια προσπάθεια, από τη μία να πανηγυριστεί η επανένωση της Ευρώπης και η έλευση της Δημοκρατίας, και από την άλλη να υπάρξει ένας αναστοχασμός για την πορεία αυτών των 25 χρόνων.

Μιας και ο κ. Μαραντζίδης ισχυρίζεται ότι «σε όλη την Ευρώπη» γίνονται «σημαντικές εκδηλώσεις» για την πτώση του Τείχους, πλην της Ελλάδας, μπορεί να μας αναφέρει τουλάχιστον μια σημαντική εκδήλωση ανά χώρα

Έτσι, για να διαπιστώσουμε το εύρος της ιδιαιτερότητας μας και να αυτομαστιγωθούμε ως επαρχιώτες και οπορτουνιστές.