Πριν από κάποιες εβδομάδες, ο Γκίκας Χαρδούβελης ήταν ο πρώτος υψηλόβαθμος Έλληνας πολιτικός που έθεσε θέμα παραμονής της Ελλάδας στην «ευρωπαϊκή οικογένεια», προκαλώντας αίσθηση με τις δηλώσεις του.
Σήμερα, με συνέντευξη του στη Ναυτεμπορική, προχωρά ένα ακόμα βήμα μπροστά, δηλώνοντας:
Το GREXIT δεν υπάρχει πλέον στις κεραίες των Ευρωπαίων εταίρων μας με τη συχνότητα και την ένταση που υπήρχε το 2011 και το 2012. Τουλάχιστον στους υπουργούς Οικονομικών του Eurogroup, που εγώ γνωρίζω και που τελικά θα πάρουν την απόφαση. Ούτε υπάρχει στις κεραίες της πλειονότητας του δικού μας πολιτικού συστήματος. Συζητείται, όμως, ακόμα από πολλούς, κυρίως στην Ελλάδα. Επίσης, εξακολουθεί να τιμολογείται στα περιθώρια επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων. Οι αγορές κάηκαν μια φορά επενδύοντας σε ελληνικά ομόλογα και θα χρειαστεί χρόνος να τις πείσουμε για τη νέα αξιοπιστία μας. Και σίγουρα, οι συζητήσεις για ενδεχόμενες μονομερείς ενέργειες από τη δική μας πλευρά δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Ενας λόγος που δεν βλέπω το GREXIT ως πιθανό σενάριο -παρά το γεγονός ότι υπάρχει στην τιμολόγηση των αγορών- είναι ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό όπλο από αυτούς που έχουν σηκώσει τη σημαία εναντίον των εταίρων και δανειστών μας, εάν και εφόσον βρεθούν σε θέση να διαπραγματεύονται. Κι αυτό διότι σε σχέση με το 2012, οι υπόλοιπες χώρες έχουν πλέον οχυρωθεί απέναντι στο ενδεχόμενο της δικής μας αποχώρησης από το ευρώ. Αυτό φάνηκε και από την έλλειψη ισχυρής αντίδρασης των υπόλοιπων ευρωπαϊκών περιθωρίων επιτοκίου την προηγούμενη εβδομάδα. Αν, λοιπόν, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό όπλο, η λογική λέει ότι δεν θα ακολουθηθούν και τυχοδιωκτικές πολιτικές που ρισκάρουν το GREXIT από πλευράς μας, διότι οι μόνοι που μπορεί να πληγούν είμαστε αποκλειστικά εμείς. Βέβαια το GREXIT θα μπορούσε να υποκινηθεί από την Ευρώπη στην περίπτωση που στην Ελλάδα επικρατήσουν ακραίες αντιευρωπαϊκές φωνές».
Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ψαράς στο Ρέικαβικ ή μπαλαρίνα στα Μπολσόι. Είναι υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας και προσπαθεί επίμονα να εξηγήσει γιατί υπάρχει περίπτωση η χώρα του να βγει από το ευρώ, παρόλο που παραδέχεται ότι οι σχετικές συζητήσεις έχουν ατονήσει.
Και είναι και «τεχνοκράτης», δεν έχει π.χ το ακαταλόγιστο ενός Γιακουμάτου ή ενός Στρατούλη.
