Το βιβλίο του Τομά Πικετί «Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα» κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση της Ελίζας Παπαδάκη και ο Γάλλος οικονομολόγος παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην Καθημερινή.
Παραθέτω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα:
Πιστεύω ότι ένα ενιαίο νόμισμα με 18 διαφορετικά δημόσια χρέη, 18 διαφορετικά επιτόκια, πάνω στα οποία μπορούν να κερδοσκοπούν οι αγορές, 18 διαφορετικά φορολογικά συστήματα που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο, είναι ένα σύστημα που δεν λειτουργεί ούτε θα λειτουργήσει ποτέ. Όσο οι χώρες της Ευρωζώνης δεν αποδεικνύουν τη βούλησή τους να παραμείνουν μαζί με ένα κοινό δημόσιο χρέος, επιτόκιο και φορολογική πολιτική (τουλάχιστον ενιαίο φόρο στις επιχειρήσεις και ιδανικά και έναν κοινό φορολογικό συντελεστή στα ανώτατα εισοδήματα και πλούτο), η κρίση εμπιστοσύνης θα έρχεται και θα επανέρχεται. Το πρόβλημα είναι απλό: η Γερμανία και η Γαλλία αποφάσισαν το 2011-2012 ότι δεν θέλουν να μοιραστούν τα χαμηλά τους επιτόκια με τη Νότια Ευρώπη. Αυτή ήταν μια πολύ εγωιστική και ανεγκέφαλη απόφαση, το τίμημα της οποίας πληρώνουμε σήμερα, ειδικά στην Ελλάδα.(...)
Αν θέλουμε να αντικαταστήσουμε τις μονομερείς δημοσιονομικές αποφάσεις με την αρχή της πλειοψηφίας, τότε χρειαζόμαστε ένα δημοκρατικό σώμα, το οποίο θα λαμβάνει αποφάσεις με πλειοψηφία. Το Ευρωκοινοβούλιο δεν μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο, πρώτον επειδή περιλαμβάνει 28 χώρες, πολλές εκ των οποίων δεν θέλουν περαιτέρω πολιτική ή δημοσιονομική ένωση και δεύτερον επειδή έχει σημασία να συμπράξει το εθνικό Κοινοβούλιο. Γι’ αυτό προτείνουμε ένα νέο Κοινοβούλιο της Ευρωζώνης, όπου κάθε χώρα θα εκπροσωπείται από μέλη του εθνικού της Κοινοβουλίου, ανάλογα με τον πληθυσμό της. Πιστεύω ότι αν η Ελλάδα, η Γαλλία και η Ιταλία έκαναν μια τέτοια πρόταση, η Γερμανία θα φοβόταν μήπως μειοψηφήσει σ’ ένα τέτοιο Σώμα. Ταυτόχρονα, όμως, δεν θα μπορούσε για πάντα να αρνείται αυτού του είδους την πρόταση. Και πιστεύω ότι η δημοκρατική διακυβέρνηση στην Ευρώπη θα οδηγούσε σε λιγότερη λιτότητα, περισσότερη ανάπτυξη και λιγότερη ανεργία. Υπάρχει ακόμη χρόνος να κινηθούμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρέπει να εμπιστευθούμε τη δημοκρατία, δεν έχουμε άλλη επιλογή.
