Στη μετα-Βαρουφάκη εποχή, ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης είναι με διαφορά το κυβερνητικό στέλεχος που έχει απασχολήσει περισσότερο τα media, με τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να έχουν ζητήσει καμια 500αρια φορές την παραίτηση του.
Όσο περνάει ο καιρός, υποψιάζομαι ότι αυτή ακριβώς είναι και η αποστολή του κ. Φίλη, να απασχολεί δηλαδή τη δημοσιότητα, την ώρα που η κυβέρνηση λαμβάνει και υλοποιεί πολιτικά δύσκολες αποφάσεις, όπως η πρόσφατη παραχώρηση του Ελληνικού.
Κάθε τόσο, ο Νίκος Φίλης προχωράει σε μια προκλητική και εμπρηστική δήλωση, τα αντικυβερνητικά ΜΜΕ λυσσάνε, η Αντιπολίτευση ζητάει την παραίτηση του, τα μισά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τον στηρίζουν και τα υπόλοιπα «κρατούν αποστάσεις» και ο ευτυχής Τσίπρας συνεχίζει ήρεμος τον δρόμο του.
Αντίστοιχο ρόλο είχε κατά το παρελθόν και ο Θεόδωρος Πάγκαλος, του οποίου επίσης η παραίτηση είχε πολλάκις ζητηθεί από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Μπορεί ο Νίκος Φίλης να μην διαθέτει το φλέγμα και το πνευματικό βάθος του κ. Πάγκαλου αλλά σίγουρα εκτελεί με επαγγελματισμό τα καθήκοντα του επίσημου προβοκάτορα της κυβέρνησης (και με ερασιτεχνισμό αυτά του υπουργού Παιδείας).
Συνιστώ στα κόμματα της Αντιπολίτευσης να τον αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία και να μην παίζουν το παιχνίδι του. Η υστερία μόνο κάλο του κάνει.
Συνιστώ στα κόμματα της Αντιπολίτευσης να τον αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία και να μην παίζουν το παιχνίδι του. Η υστερία μόνο κάλο του κάνει.
