Μπορεί ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ωραιοκάστρου να έκρινε ότι του πέφτει λόγος για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων αλλά η νομική πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Η νομικός Νάντια Μπαντέκα προχωρά σε μια εξαιρετική ανάλυση:
Για την εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων υπάρχει επίσης σαφής νομοθεσία τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σύμφωνα με το άρθρο 22 της Σύμβασης της Γενεύης για τους πρόσφυγες, η οποία έχει κυρωθεί με νόμο και άρα αποτελεί μέρος του Ελληνικού δικαίου (ν.δ. 3989/1959), τα κράτη οφείλουν την ίδια μεταχείριση στους πρόσφυγες με εκείνη των ημεδαπών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το άρθρο 28 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (επίσης κυρωμένη με ν. 2101/1992) επιβάλλει τουλάχιστον τη διασφάλιση, και μάλιστα δωρεάν, της βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης για κάθε παιδί, δηλαδή για κάθε πρόσωπο που βρίσκεται στη νόμιμη σχολική ηλικία.
Το άρθρο 14 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγνωρίζει το δικαίωμα κάθε προσώπου στην εκπαίδευση, το οποίο μάλιστα «περιλαμβάνει την ευχέρεια δωρεάν παρακολούθησης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης». Κάθε παιδί επομένως που τυχαίνει να βρίσκεται στην Ελλάδα, ακόμη κι αν είναι τέκνο αλλοδαπών χωρίς νόμιμη διαμονή, πόσο μάλλον προσφύγων (φορείς δικαιωμάτων), έχει δικαίωμα πρόσβασης στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Από αυτό απορρέει η αξίωσή του να εγγραφεί σε ένα σχολείο πολλώ δε μάλλον να βρεθεί στο «χώρο του σχολείου».
Αναλυτικά στην Athens Voice.
