Σε αντίθεση με όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες, προσωπικά θεωρώ ιδιαίτερα δύσκολο το να προστεθεί η Ελλάδα στις πολλές ευρωπαϊκές χώρες που θα προσφύγουν στις κάλπες εντός του 2017.
Εκτιμώ ότι μόνο κάποιο σοβαρό «εθνικό ατύχημα» μπορεί να οδηγήσει τον Αλέξη Τσίπρα να επιλέξει τη λύση των εκλογών πριν το φθινόπωρο του 2017, όταν και η Άγκελα Μέρκελ θα διεκδικήσει για 4η φορά την εξουσία στη Γερμανία. Ένα ατύχημα που μπορεί πιο εύκολα να συμβεί στο Αιγαίο ή στη Θράκη, παρά στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο.
Πιστεύω ότι παρά τις όποιες αναταράξεις ακολουθήσουν, η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει και στην Ελλάδα θα προσφερθεί κάποιου τύπου ρύθμιση του χρέους, η οποία βέβαια θα συνοδευτεί από κάποια νέα μέτρα που θα δείχνουν ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να κάνει ό,τι χρειαστεί για να προχωρήσει μπροστά. Σήμερα, όλα δείχνουν ότι αυτό που προταθεί στην Ελλάδα θα είναι μια παρέμβαση στο χρέος που θα μειώσει την αξία του κατά 35-40 δισεκατομμύρια ευρώ, με ακόμα μεγαλύτερες διευκολύνσεις ως προς το επιτόκιο δανεισμού.
Το πρόβλημα για τον Αλέξη Τσίπρα θα είναι να εξηγήσει στο κόμμα του και στο ακροατήριο του ότι αυτή η λύση για το χρέος είναι ικανοποιητική και ότι οι μαξιμαλιστικοί στόχοι που ο ίδιος είχε θέσει κατά το παρελθόν είναι αδύνατο να πιαστούν. Πιστεύω ότι θα καταφέρει σίγουρα να πείσει τους βουλευτές του, οι οποίοι δύσκολα θα προτιμήσουν τις εκλογές από την παραμονή τους στις πλουσιοπάροχες καρέκλες της Βουλής.
Η διαρκώς αυξανόμενη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας σε συνδυασμό με τις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις που ακολουθούν λογικά θα προσφέρουν αρκετό πολιτικό χώρο και χρόνο στον Αλέξη Τσίπρα, αρκεί να μην υποκύψει ξανά εκείνος στον πειρασμό διαφόρων τρελών ιδεών, είτε στα δημοσιονομικά είτε στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Αν όλα τα παραπάνω επιβεβαιωθούν, πολλοί πιστεύουν ότι η ελληνική οικονομία θα αρχίσει να εμφανίζει ξανά τα σημάδια ανάκαμψης του τελευταίου εξαμήνου του 2014, όταν και τότε η χώρα γευόταν τους όποιους καρπούς μιας κάποιας πολιτικής σταθερότητας, πριν επέλθει το απόλυτο χάος.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, ίσως είμαστε κοντά στην έξοδο από το πρώτο βαθύ τούνελ, αρκεί να μην επιλέξουμε να αυτοκτονήσουμε για ακόμα μια φορά...
