Μίζερη και αποπροσανατολιστική η συζήτηση περί πιθανών κυβερνητικών εταίρων της Κεντροαριστεράς

13.9.17


Αν κανείς διαβάσει οποιαδήποτε συνέντευξη οποιουδήποτε εκ των βασικών υποψηφίων για την αρχηγία του νέου φορέα της Κεντροαριστεράς, θα διαπιστώσει ότι η πιο δημοφιλής ερώτηση που καλούνται να απαντήσουν αφορά τις πιθανές μετεκλογικές κυβερνητικές συνεργασίας.

Θα συνεργαστείτε με τον ΣΥΡΙΖΑ; Θα συνεργαστείτε με τη Νέα Δημοκρατία; Μπορείτε να δεσμευτείτε ότι δεν θα συνεργαστείτε με τον ΣΥΡΙΖΑ ποτέ; Αποτάσσεστε οριστικά και αμετάκλητα τη Δεξιά;

Κατά την προσωπική μου άποψη, πρόκειται για μια φοβερά μίζερη συζήτηση, η οποία προεξοφλεί ότι για πάντα ο νέος φορέας θα έχει συμπληρωματικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα. Προσβάλει φοβερά μάλιστα και τους πολίτες, στον βαθμό που προεξοφλούνται οι επιλογές τους στις επόμενες εκλογές, λες και όλα έχουν ήδη κριθεί

Κι αν το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον μπορεί να εξηγηθεί, αυτό που μου προκαλεί θλιβερή εντύπωση είναι ότι κάποιοι εκ των υποψηφίων, σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού, σηκώνουν ιδιαίτερα ψηλά το θέμα, σε μια κακομοίρικη λογική ετεροπροσδιορισμού του νέου κόμματος. Είναι κάπως τραγικό να προεξοφλείς ότι το νέο κόμμα του οποίου θέλεις να γίνεις αρχηγός θα είναι πάντα κομπάρσος στις εξελίξεις.

Αλίμονο και αν συνεργάζονται δυο κοινοβουλευτικά κόμματα για κάτι καινούριο με φιλοδοξία να μείνουν για πάντα στο 6%-7%. Ο στόχος του νεόυ φορέα δεν μπορεί παρά να είναι το να πρωταγωνιστήσει στα πολιτικά δρώμενα, προκαλώντας μια βίαιη αλλά εθνικά ωφέλιμη αλλαγή του πολιτικού χάρτη.

Εξάλλου, σε αντίθεση με τα όλα όσα λένε οι διάφοροι, τις κυβερνητικές συνεργασίες αλλά και τις σχέσεις μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων τις προεξοφλεί συνήθως με την ψήφο του ο ίδιος ο λαός. Αλλιώς βλέπεις τα πράγματα όταν λυσσάς για την καρέκλα και είσαι στο 3% κι αλλιώς όταν είσαι στο 10%-15% κι όχι πολύ μακριά από το πρώτο κόμμα.

Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η αποπροσανατολιστική συζήτηση κι ας εστιάσουν οι υποψήφιοι αρχηγοί στην ταυτότητα και του ύφος του υπό ίδρυση φορέα. Ο διαρκής ετεροπροσδιορισμός δεν δείχνει ηγετική πυγμή αλλά έλλειψη προσωπικού οράματος.