Μετά την Αραβική Άνοιξη: Οδοιπορικό στην Τύνιδα

22.11.18


Στην οθόνη του ταξίμετρου είχε κολλήσει ένα χαρτόνι με τον χάρτη της παλιάς πόλης και έτσι δεν πρόλαβα καθόλου να αγχωθώ για το αν θα πλήρωνα το πραγματικό κόμιστρο της απόστασης από το αεροδρόμιο Τύνιδας-Καρχηδόνας μέχρι το κέντρο. Το φτηνό πληθωρικό δηνάριο δίνει την ευχέρεια στον επισκέπτη από τη Δύση να βρίσκει σχεδόν χαριτωμένη τη διάθεση των οδηγών ταξί να αγνοούν το ακριβές ποσό «που λένε τα κομπιούτερ και οι αριθμοί».

Όταν μάλιστα του είπα ότι θέλω να με πάει στο καφέ των οπαδών της Club Africain στη λεωφόρο Bab Jedid, χαμογέλασε ακόμα πιο πλατιά, μιας και έτυχε να είναι οπαδός της. Στη διαδρομή, μου έδειξε στα αριστερά το στάδιο El Menzah της Espérance Tunis και μου εξήγησε στα γαλλικά τον μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ των δυο σπουδαιότερων ομάδων της χώρας. Χαμογέλασα εξίσου πλατιά όταν διαπίστωσα ότι είχε ακουστά τον Παναθηναϊκό και στο υπόλοιπο της διαδρομής μιλούσε εκστασιασμένος για την εμφάνιση της Τυνησίας στο πρόσφατο Μουντιάλ. Θυμόταν με νοσταλγία τα πολλά υπέροχα λεπτά που η Τυνησία κρατούσε την Αγγλία στο 1-1, μέχρι η κεφαλιά του Χάρι Κέιν στις καθυστερήσεις να σβήσει, κάπως βίαια, το όνειρο της χώρας για ένα ιστορικό αποτέλεσμα.

Ήταν ακόμα πολύ πρωί και το καφέ ήταν άδειο. Με άφησε μπροστά στις άδειες πλαστικές καρέκλες του, με χρέωσε 2-3 φορές παραπάνω από το κανονικό και μου ευχήθηκε καλή διαμονή. Ευτυχώς, το κόλπο είχε πιάσει και δεν είχα χαθεί. Το καφέ ήταν ακριβώς δίπλα σε εκείνη την πύλη της μεντίνα που αναζητούσα. Αν και Bab Jedid σημαίνει «Νέα Πύλη», οι ντόπιοι την γνωρίζουν ως «Πύλη των Σιδηρουργών» κι από εκεί θα ξεκινούσε η σύντομη αστική μου περιπλάνηση στην Τύνιδα.