Αντίδοτο στην εθνική υστερία τα θερμά λόγια του Προέδρου Αναστασιάδη για τη Συμφωνία των Πρεσπών

30.1.19


Την ώρα που οι δήθεν φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις εντός Ελλάδας δαιμονοποιούν και απαξιώνουν την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης συνέχαρη με θέρμη τον Αλέξη Τσίπρα για την επίτευξη της συμφωνίας.

Παραθέτω τις λιτές όσο και φοβερά ακριβείς δηλώσεις του Προέδρου της Κύπρου:
(...)Κύριε Πρωθυπουργέ, αγαπητέ Αλέξη, θέλω να σε καλωσορίσω επίσημα πια στο Προεδρικό Μέγαρο. Αλλά πριν και πάνω απ’ όλα, θέλω να σε συγχαρώ θερμά γιατί, ύστερα από 30 χρόνια και μέσα από την τόλμη που επέδειξες και την αποφασιστικότητα, ένα μεγάλο θέμα που ταλάνιζε την Ελλάδα με τους γείτονες, δηλαδή, η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών έδωσε τέλος σε μια αχρείαστη, κατά την άποψή μου, διαμάχη, ανοίγοντας πόρτες για συνεργασία. Ανοίγοντας τον δρόμο για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή των Βαλκανίων και δημιουργώντας προοπτικές μιας ισορροπημένης, αλλά και σταθερής πια σχέσης με τη Βόρεια Μακεδονία, κάτι το οποίο θα επιτρέψει, όχι μόνο την στενότερη οικονομική συνεργασία, αλλά και τη δημιουργία ενός νέου περιβάλλοντος. Θέλω να σε συγχαρώ θερμά και να ευχηθώ ό,τι καλύτερο.

(...)Για άλλη μια φορά θέλω να ευχηθώ ό,τι καλύτερο για την Ελλάδα, για τις προσπάθειες που καταβάλλεις και κατέβαλες ιδιαίτερα, επαναλαμβάνω, με την επικύρωση της Συνθήκης, κάτι που μαρτυρεί, όταν υπάρχει θάρρος και πραγματισμός, μπορεί να  αντιμετωπιστούν και ιδιαίτερα διάλογος. Και όταν επικρατεί η λογική, αντί του συναισθήματος, υπάρχει προοπτική να υπάρξουν και επιτυχείς καταλήξεις σε διενέξεις που εν τη ουσία δεν δικαιολογούντο να υπάρχουν. Από την ώρα που διαγράφονται τα περί αλυτρωτισμού, από την ώρα που έχει κατά τον καλύτερο τρόπο ρυθμιστεί το θέμα, έτσι ώστε να μην υπάρχουν αμφισβητήσεις κατά πόσο αποτελούν τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή όχι, έχω την εντύπωση ότι αυτό που αποτυπώνει η Συμφωνία είναι όχι μόνο την αποφασιστικότητα, αλλά διασφαλίζει και τη μελλοντική προοπτική άριστων σχέσεων, άριστης συνεργασίας. Ούτως ή άλλως υπήρχε η συνεργασία, δυστυχώς ή ευτυχώς, ούτως ή άλλως το όνομα είχε δοθεί από το ’92, και έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να ξεπεράσουμε συναισθηματισμούς που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.