Ομπάμα: Ένας ακόμα πολιτικός ή η πραγματική ελπίδα για τον πλανήτη;
.
Η εκλογή Ομπάμα ως 44ου πρόεδρου της Αμερικής συνέπεσε (τυχαία;) με την χειρότερη φάση της Αμερικής και κατ’ επέκταση όλου του κόσμου, μιας και η Αμερική υπήρξε για σειρά ετών η παγκόσμια κυρίαρχη δύναμη. Η εκλογή του νέου προέδρου, με ότι αυτός αντιπροσωπεύει, ήταν σαν να έβγαλε πάλι τον Φοίνικα (την ελπίδα) από τις στάχτες.Τα μηνύματα απ’ όλο τον κόσμο (βλ εδώ και εδώ) δείχνουν ότι η απελπισμένη ανθρωπότητα βρήκε ξαφνικά ένα ενιαίο σύμβολο ελπίδας, και για μια ακόμα φορά -όπως με την εκλογή Κέννεντυ- τα βλέμματα όλου του κόσμου είναι πάλι στραμμένα με έναν θετικό τρόπο στην Αμερική.
Πόσο ρεαλιστικό είναι όμως να περιμένουμε σήμερα από έναν χαρισματικό ηγέτη να «αλλάξει» τον ρουν της ιστορίας και να «ισιάξει» αυτά που πληθώρα συγκυριών και εσφαλμένων πολιτικών αποφάσεων, στο ρεύμα του χρόνου, έχουν στραβώσει; Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι το συγκεκριμένο «πόστο» είναι μόνο «διακοσμητικό» και ότι άλλοι είναι αυτοί που ρυθμίζουν διαχρονικά την πραγματική πολιτική (real politic) στο παρασκήνιο; Μέχρι ποιο βαθμό θα μπορέσει ο όποιος καλοπροαίρετος ηγέτης να εμποδίσει μια πιθανή επίθεση στο Ιραν, επί παραδείγματι, όταν τα Ισραηλινά συμφέροντα το επιβάλουν αυτό;
Τι συμφέρον θα έχει ως Αμερικανός πρόεδρος να φανεί συνεπείς στις υποσχέσεις του απέναντι στο ελληνικό λόμπυ, σχετικά με το Κυπριακό ή το Σκοπιανό πρόβλημα, αν οι συγκυρίες που σχετίζονται με τα γεωστρατηγικά σχέδια επιβάλουν την υποστήριξη της Τουρκίας ή την ισχυροποίηση των Σκοπίων; Είναι δυνατόν να περιμένουμε ότι θα πάρει αποφάσεις οι οποίες θα είναι επιζήμιες για τα αμερικανικά συμφέροντα; Δεν είναι λοιπόν σχετική η όποια καλή πρόθεση;
Θα ήταν βέβαια λάθος να μη διακρίνουμε την διαφορά ανάμεσα σε έναν ακραίο/φιλοπόλεμο και έναν φιλολαϊκό/φιλειρηνικό πολιτικό. Σίγουρα εμπνέει εμπιστοσύνη αυτό που αντιπροσωπεύει ο Ομπάμα, αλλά είναι επίσης χρήσιμο να κρατάει κανείς «μικρό καλάθι», διότι οι «μεγάλες προσδοκίες» μπορεί να οδηγήσουν και σε μεγάλη απογοήτευση.
Θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι ο Αφροαμερικανός νέος Πρόεδρος της Αμερικής δεν είναι ο «μαύρος ιππότης» που θα εκδικηθεί το κακό, ούτε ο …«Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Είναι απλά ένας ακόμα πολιτικός, ο οποίος θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα προβλήματα της πατρίδας του αλλά και όλου του κόσμου, και ο οποίος θα καλεστεί να πάρει αποφάσεις μέσα από τον ίδιο μηχανισμό όπως και όλοι οι πριν απ’ αυτόν πολιτικοί.
Ας ελπίσουμε μόνο, οι αποφάσεις που θα πάρει να κοστίσουν λιγότερο πόνο και αίμα…
