Μετά την εξαγγελία των νέων κυβερνητικών μέτρων,
τα οποία έρχονται σε μια στιγμή που η κυβέρνηση βρίσκεται σε απόλυτο
ναδίρ εκλογικής επιρροής, κυβερνητικής αποτελεσματικότητας και
κοινωνικής ανοχής, θα περίμενε κανείς να ξεσπάσει καταιγίδα διαδηλώσεων
και δημόσιων διαμαρτυριών.Παρά το γεγονός όμως ότι οι κομματικοί μηχανισμοί της αριστεράς κινητοποιήθηκαν, οργανώνοντας δεκάδες διαδηλώσεις σε ολόκληρη την επικράτεια, η ανταπόκριση ήταν πενιχρή. Πως μπορεί κανείς να ερμηνεύσει το φαινόμενο αυτό; Είναι άραγε απάθεια ή απογοήτευση; Λείπει, σε μια χώρα με πραγματική ανεργία που ξεπερνά το 1 εκ., το εύφλεκτο υλικό των κοινωνικών κινητοποιήσεων;
Η ενδιαφέρουσα συνέχεια εδώ.
