Υπόθεση Λαμπράκη: Η Δικαιοσύνη και η Δημοσιογραφία ως αντίβαρα στην κρατική αυθαιρεσία

22.5.13

Μισός αιώνας συμπληρώνεται σήμερα από τη δολοφονική επίθεση του παρακράτους κατά του βουλευτή της Αριστεράς Γρήγορη Λαμπράκη, στη Θεσσαλονίκη.

Ο εμβληματικός πολιτικός θα αφήσει την τελευταία του πνοή 5 μέρες αργότερα και στην κηδεία στην Αθήνα θα παρευρεθούν περισσότεροι από 20.000 πολίτες.

Ήδη σε διάφορα site έχουν αναρτηθεί διάφορα αφιερώματα στη μνήμη του, τα οποία λίγο-πολύ αξίζει να διαβάσετε. Προσωπικά, θα ήθελα να σταθώ σε...



...μια λίγο δευτερεύουσα παράμετρο της δολοφονίας του.

Παραθέτω δυο παραγράφους από το σχετικό κείμενο του Νίκου Σαραντάκου:


Η δολοφονία του Λαμπράκη ίσως δεν θα είχε εξιχνιαστεί αν ένας θαρραλέος Θεσσαλονικιός, ο Μανώλης Χατζηαποστόλου ή Τίγρης, δεν είχε την ετοιμότητα να πηδήξει πάνω στην καρότσα του τρικύκλου, να συμπλακεί με τον Εμμανουηλίδη ενώ το τρίκυκλο συνέχιζε την πορεία του και ύστερα, πολύ μακριά από τον τόπο της επίθεσης, με τον Γκοτζαμάνη. Ένας περαστικός τροχονόμος που τους είδε να συμπλέκονται, τους συνέλαβε -χωρίς να ξέρει ότι ανώτατοι αξιωματικοί της Χωροφυλακής συμμετείχαν στο οργανωμένο σχέδιο της δολοφονικής επίθεσης.

Χάρη στο θάρρος, την ξεροκεφαλιά και την υπηρεσιακή προσήλωση ενός πεισματάρη ανακριτή, του δικαστικού Χρήστου Σαρτζετάκη, μετέπειτα Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και χάρη στο ερευνητικό δαιμόνιο τριών δημοσιογράφων, του Γιάννη Βούλτεψη της Αυγής, του Γιώργου Μπέρτσου της Ελευθερίας και του Γιώργου Ρωμαίου του Βήματος, ήρθε στο φως σε όλη της την έκταση η παρακρατική συνωμοσία, παρά τη λυσσαλέα αντίσταση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κων. Κόλλια (του πρώτου πρωθυπουργού της απριλιανής χούντας). Η υπόθεση Λαμπράκη ήταν ο καταλύτης που προκάλεσε την παραίτηση του Κ. Καραμανλή από την πρωθυπουργία και τη νίκη της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές. Όταν όμως η υπόθεση έφτασε στο εδώλιο το πολιτικό κλίμα είχε αλλάξει άρδην -το 1966, με κυβέρνηση αποστατών, οι συνωμότες έπεσαν στα μαλακά -όλοι οι αξιωματικοί αθωώθηκαν και μόνο οι φυσικοί αυτουργοί καταδικάστηκαν, καθώς και κάποιοι παρακρατικοί που συμμετείχαν στην αντισυγκέντρωση.

Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι οι ένοχοι δεν θα είχαν τιμωρηθεί κι ότι οι πολίτες δεν θα γνώριζαν την αλήθεια, αν οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης και της Δημοσιογραφίας δεν είχαν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αν δεν είχαν τιμήσει και με το παραπάνω την αποστολή τους.

Σε μια εποχή που ο μηδενισμός καιροφυλακτεί να καταστρέψει όσα με αίμα και θυσίες θεμελίωσε η Γ' Ελληνική Δημοκρατία, η υπόθεση Λαμπράκη δεν λειτουργεί μονάχα ως ανάμνηση του ποιο ήταν το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού και του απολυταρχισμού αλλά και ως υπενθύμιση της δυνατότητας που διαθέτουν η Δικαιοσύνη και η Δημοσιογραφία να λειτουργήσουν ως (θεσμικά) αντίβαρα στην (παρα) κρατική αυθαιρεσία.