Μάχομαι για τους άλλους, όχι γιατί μου μοιάζουν, αλλά διότι διαφέρουν από μένα

Δεν συντρέχω τον μετανάστη, φοβούμενος μην έρθει ύστερα από εκείνον η σειρά μου. Δεν υποστηρίζω το κίνημα της ομοφυλόφιλης απελευθέρωσης επειδή ανήκω κι εγώ -και ποιος δεν ανήκει;- σε κάποια μειονότητα και προσδοκώ, εφόσον παραστεί ανάγκη, αντίστοιχα αλληλέγγυα συμπεριφορά. Μάχομαι για τους άλλους όχι γιατί μου μοιάζουν, αλλά διότι διαφέρουν από μένα. Το δικαίωμα στην πολυχρωμία υποστηρίζω. Και όχι τα κοινά, πανανθρώπινα, στοιχεία...



...μας που είναι πάντοτε τα πλέον άχρωμα, που χρησιμεύουν απλώς σαν καμβάς για να φιλοτεχνήσει πάνω του ο καθένας τη δική του ανεπανάληπτη προσωπικότητα, τη μοναδική του πορεία επί της Γης.

Δεν είμαστε όλοι μετανάστες. Δεν είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Εκεί ακριβώς έγκειται το ενδιαφέρον και η γοητεία της ζωής. Όσο και να το λαχταράει ο εχθρός, δεν θα του κάνουμε τη χάρη να ομογενοποιηθούμε. Ούτε στην πράξη ούτε καν στα λόγια.

Σπουδαίο κείμενο από τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη εδώ.