Πριμοδοτείται το μοντέλο του ιεραρχικού καπιταλισμού με την ανάπτυξη ισχυρών ολιγοπωλίων. Η κρίση μεταλλάσσει τον ελληνικό πελατειακό καπιταλισμό ειδικών συμφερόντων σε πελατειακό μεν αλλά «ιεραρχικό» καπιταλισμό.
Το εγχείρημα οργανώνεται μέσω της αναδιάταξης επιχειρηματικών συμφερόντων και υλοποιείται από τις κατά το δοκούν επιλογές τραπεζών για το μέλλον επιχειρήσεων σε καθεστώς στενότητας ρευστότητας και ακριβού χρήματος, τις στρατηγικές συμμαχίες ισχυρών ελληνικών συμφερόντων με ξένους επενδυτές και τις διατεταγμένες κυβερνητικές αποφάσεις. Η συγκεντροποίηση των αγορών και του πλούτου, ο περιορισμός του αριθμού και των εργασιών της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας και η εξάρτησή της από τη διασύνδεση με τις ιεραρχικές δομές, συνιστούν τα νέα χαρακτηριστικά του ιεραρχικού καπιταλιστικού μορφώματος.
Παράλληλα, αποδυναμώνονται οι θεσμοί διαβούλευσης και συλλογικής εκπροσώπησης, ενώ οι πελατειακές πολιτικές σχέσεις διεκπεραιώνονται πλέον μέσω της δυνατότητας των πολιτικών να μεσολαβούν για τη διεκπεραίωση των αιτημάτων των πολιτών στα ισχυρά συμφέροντα και στις ιεραρχικές δομές. Το λάφυρο της πολιτικής και κομματικής δράσης δεν είναι το κράτος. Είναι η πολιτική και το κράτος που γίνονται λάφυρο των ισχυρών συμφερόντων και της ιεραρχίας. Στον πελατειακό, «ιεραρχικό» καπιταλισμό οι αποφάσεις λαμβάνονται ώστε να μεγιστοποιούν τα οφέλη ιεραρχημένων συμφερόντων.
Ένα σημαντικό άρθρο του καθηγητή Ιωάννη Τσαμουργκέλη εδώ.
