Τον Ιούλιο του 2013 ο Γιάννης Αντετονκούμπο εγκατέλειπε την Ελλάδα για τον μαγικό κόσμο του NBA. Ο πρωθυπουργός μας τον ξεπροβόδισε με μια εικόνα της Παναγίας και τις ευχαριστίες εκ μέρους του ελληνικού λαού επειδή «τιμούσε τα εθνικά χρώματα».
Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1994 και όπως χιλιάδες άλλα παιδιά μεταναστών, μέχρι να δεχθεί την υπερατλαντική κλήση δεν ήταν έλληνας πολίτης. Η χώρα ως το 2010 δεν προέβλεπε κάποια ρύθμιση κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας για τη δεύτερη γενιά μεταναστών, τα παιδιά, δηλαδή, των μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ που είναι χώρες υποδοχής. Με τον νόμο 3838 του 2010 δόθηκε η δυνατότητα στα ξένα παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα να αποκτούν ιθαγένεια, εφόσον οι γονείς τους είχαν κλείσει μία πενταετία «νόμιμης και μόνιμης» παραμονής στη χώρα.
Το καράβι άρχισε σιγά-σιγά να αλλάζει ρότα. Ο νόμος όμως λοιδορήθηκε από τη Δεξιά και την Ακρα Δεξιά ως «μαγνήτης μεταναστών» και ο Α. Σαμαράς στις προεκλογικές του εξαγγελίες δεσμεύτηκε ότι θα τον καταργήσει. Στην κοινοβουλευτική συζήτηση του 2010 τον τόνο έδινε ο ΛΑΟΣ, στην προεκλογική περίοδο του 2012 η Χρυσή Αυγή. Η γραμμή πλεύσης της Νέας Δημοκρατίας ήταν πλέον «ιθαγένεια στα 18» για τη δεύτερη γενιά και όχι κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Το παιδί δεν λογίζεται ως ικανά ώριμο προκειμένου να γίνει πολίτης, ακόμη κι αν δεν γνωρίζει άλλη πατρίδα ή γλώσσα. Θα πρέπει να διαβεί την ενηλικίωση και εφόσον έχει πάει σχολείο, τότε μόνο μπορεί να πάρει το έπαθλο της ιδιότητας του πολίτη.
Στις αρχές του 2013 το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε τη γνωστή απόφαση (460/2013) με την οποία η σχετική διάταξη του νόμου του 2010 κηρύχτηκε αντισυνταγματική: για την πλειοψηφία της Ολομέλειάς του, τα πέντε χρόνια πρότερης παραμονής των γονέων δεν αρκούν προκειμένου να εξασφαλιστεί η ένταξη στο ελληνικό έθνος, ενώ η ιθαγένεια μπορεί να παρέχεται μόνο κατόπιν «εξατομικευμένης κρίσης» επί της συνείδησης εκάστου που τη ζητάει. Με τη διαρροή της απόφασης στον Τύπο παγώνουν οι διαδικασίες σε όλες τις Περιφέρειες (πράγμα αδιανόητο για κράτος Δικαίου) και έκτοτε, σχεδόν δύο χρόνια πλέον, βρεθήκαμε να ζούμε πάλι σε ένα νομικό κενό.
O Δημήτρης Χριστόπουλος για το μετέωρο βήμα της ελληνικής ιθαγένειας στο ΒΗΜΑ.
