Στην εντυπωσιακή ανικανότητα μιας ακόμα ελληνικής κυβέρνησης σκοντάφτει η προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ενισχύσει με κονδύλια ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ την αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών στα ελληνικά σύνορα.
Το σημερινό ρεπορτάζ του Γιώργου Τερζή στην Καθημερινή είναι κατατοπιστικό αλλά και κάπως...τρομακτικό:
Πλήρη ανεπάρκεια στην απορρόφηση εγκεκριμένων ευρωπαϊκών κονδυλίων, ύψους τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ, για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών αλλά και έκτακτων πόρων που έχουν ήδη ζητηθεί στον απόηχο των τελευταίων γεγονότων (ενδεικτικά, η παραμονή προσφύγων στο Πεδίον του Αρεως) παρουσιάζει η ελληνική κυβέρνηση. Κι αυτό, διότι η νέα «Υπηρεσία Διαχείρισης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Ασύλου, Υποδοχής και Ενταξης», η λειτουργία της οποίας αποτελεί προϋπόθεση για τη ροή κονδυλίων προς την Αθήνα, δεν έχει συγκροτηθεί, δεν έχει κτίριο για να στεγαστεί ούτε, φυσικά, προσωπικό! Με απλά λόγια, εξαιτίας της γραφειοκρατίας, της διοικητικής αβελτηρίας αλλά και της χαλαρής δομής του κυβερνητικού σχήματος, η Ελλάδα δεν έχει πρόσβαση σε κρίσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία για τη διαχείριση των μεταναστευτικών πιέσεων.
(...)Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται έντονα ανήσυχος για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Προσανατολίζεται, δε, όπως ακούγεται, στο υπουργείο Εσωτερικών, να συγκαλέσει έκτακτη διυπουργική σύσκεψη τις επόμενες ώρες, προκειμένου να αναζητηθεί τρόπος υπέρβασης του αδιεξόδου και αντιμετώπισης της ανεπάρκειας που έχει επιδειχθεί μέχρι σήμερα. Κυβερνητικές πηγές, αλλά όχι μόνον, «φωτογραφίζουν» ως κυρίως υπεύθυνη για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και την αδυναμία συντονισμού της ελληνικής πλευράς την αρμόδια αναπληρώτρια υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου, θέση που μάλλον εξηγεί και την εμπλοκή του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη στη διαχείριση, χωρίς πάντως απτά αποτελέσματα.Προχθές, η Παραπολιτική σημείωνε:
Όπως και στα δημοσιονομικά θέματα, έτσι και στο μεταναστευτικό, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί παρά να διαπιστώνουν με τον πλέον σκληρό τρόπο ότι η διακυβέρνηση της χώρας είναι μια πολύ πιο σύνθετη διαδικασία από όσο περίμεναν. Απαιτεί σχέδιο, στοχοπροσήλωση και οργάνωση, δηλαδή κάτι πολύ παραπάνω από «καλές προθέσεις» και «ευαισθησία».
Για μια Αριστερά που γαλουχήθηκε στην ιδέα του «λέμε και μια κουβέντα παραπάνω γιατί δεν πρόκειται να κυβερνήσουμε ποτέ», η ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών παραμένει κάτι που τα στελέχη της αδυνατούν να διαχειριστούν.
