 |
| 6 Ιουνίου 2015 |
Η σύγχρονη πολιτική Ιστορία της χώρας είναι γεμάτη με τυχοδιώκτες πολιτικούς που άλλα έλεγαν πριν τις εκλογές κι άλλα έκαναν μετά, φαινόμενο που οξύνθηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα όμως είναι διαφορετική, ακριβώς επειδή είχε την πολυτέλεια να δει άλλους ψεύτες να καταρρέουν και να διασύρονται. Στους μήνες της πρωθυπουργίας του, δεν συνέβη τίποτα αληθινά απροσδόκητο. Όλοι γνώριζαν που θα φτάσει το πράγμα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσει μια παλαβή διαπραγμάτευση με παλαβούς διαπραγματευτές.
Ο Τσίπρας είχε δεκάδες ευκαιρίες να χαμηλώσει τους τόνους, ήδη από τη συμβολική νίκη του στις Ευρωεκλογές. Δεν αξιοποίησε καμία και έφτασε μέχρι το δημοψήφισμα, ίσως την πιο πολιτικά χυδαία επιλογή πρωθυπουργού στη Μεταπολίτευση. Σήμερα, όσο επικίνδυνο κι αν μοιάζει για τη χώρα, ο Τσίπρας είναι ο τυχοδιώκτης κωλοτούμπας και ο Λαφαζάνης με την Κωνσταντοπούλου είναι οι συνεπείς και οι ειλικρινείς.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα απολύτως αφερέγγυο πρόσωπο χωρίς καμία αποδεδειγμένη ικανότητα να κυβερνήσει τη χώρα, κάτι που τα κόμματα της Αντιπολίτευσης οφείλουν να αξιολογήσουν στον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης, είτε πριν είτε μετά από εκλογές.
