Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, η Δημοκρατική Συμπαράταξη, το σχήμα που διαδέχθηκε το διαλυμένο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ του 4,7%, ανέβηκε στο 6,3% και βρέθηκε μόλις 40.000 ψήφους μακριά από το να εκτοπίσει τη Χρυσή Αυγή από τη 3η θέση.
Από τότε μέχρι και τις επόμενες εκλογές, η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει στα αριστερά της ένα ΣΥΡΙΖΑ του 35,5% που καταρρέει και στα δεξιά της το ήδη νεκρό Ποτάμι του 4,1% και την ανερχόμενη Νέα Δημοκρατία που σίγουρα θα κινηθεί ψηλότερα από το 28,1%.
Με τον μετριοπαθή Κυριάκο Μητσοτάκη να προσφέρει στους ψηφοφόρους του Κέντρου την προοπτική της εξουσίας, θα ήταν αυτοκτονικό για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να ξοδέψει δυνάμεις για να απορροφήσει τους λιγοστούς ψηφοφόρους του Ποταμιού που ούτως ή άλλως στο τέλος θα διαλέξουν τη Νέα Δημοκρατία.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει στα αριστερά της μια τεράστια μάζα απογοητευμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ιστορικά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, και θα ήταν πολιτικά ανόητο να μην προσπαθεί να επαναπατρίσει όσους μπορεί. Όχι με τους γελοίους όρους του ΣΥΡΙΖΑ του 2012 αλλά ούτε και με σηκωμένο δάχτυλο. Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει, δεν σημαίνει ότι αυτός δεν ήταν ο ορθολογικός (oh yes...) δρόμος.
Δεν μπορεί ένας πολιτικός χώρος να αυτοκτονήσει επειδή κάποιοι θεωρούν ότι η Πολιτική θα πρέπει να ασκείται με όρους ακαδημαϊκών σεμιναρίων και πολιτικού εργαστηρίου. Όσο τα κόμματα μπαίνουν στη Βουλή με την ψήφο του λαού κι όχι με τα likes στο Facebook (ή λόγω αριστείας), καλά θα κάνουν στην Κεντροαριστερά να σοβαρευτούν και να ξανασυναντηθούν με την κοινωνία.
Υ.Γ Όλα αυτά καθιστούν ακόμα πιο επιτακτική ανάγκη την τιμητική αποστρατεία των βετεράνων του ΠΑΣΟΚ.
