Αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο «Η Αθέατη Όψη» του Πάνου Λουκάκου, ίσως να μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση τα όσα κάνει ο Παύλος ο Πολάκης.
Από τότε όμως που διάβασα σε εκείνο το βιβλίο την παρακάτω ιστορία, κατάλαβα πολλά. Σας την παραθέτω, από τη σχετική προδημοσίευση που είχε κάνει το Andro.gr:
(1985) Η πολιτική ζωή του τόπου μπήκε σταδιακά σε περίοδο μεγάλων εντάσεων και τυφλών συγκρούσεων. Εφιάλτης, αποστάτης και προδότης ήταν οι κλασικοί χαρακτηρισμοί του ΠΑΣΟΚ για τον Κ. Μητσοτάκη. Ψεύτες, κλέφτες και απατεώνες ήταν η απάντηση από τη Νέα Δημοκρατία. Μέσα στο κλίμα αυτό, πρωταγωνιστικό ρόλο εκφραστή του ΠΑΣΟΚ είχαν αναλάβει η «Αυριανή» σε επίπεδο μέσων ενημέρωσης και ο Μένιος Κουτσόγιωργας, πολιτικά και κοινοβουλευτικά. Από πλευράς Νέας Δημοκρατίας, την ένταση χειριζόταν προσωπικά ο Κ. Μητσοτάκης.
«Ομιλητής ήταν ο Μητσοτάκης, που κατήγγειλε, ως συνήθως, σκάνδαλα και απάτες. Χαριτολογώντας, μου λέει ο Παπανδρέου: ”Νομίζω ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τον Μένιο”». Θυμάμαι σε μία από τις συνήθεις τότε ταραχώδεις συνεδριάσεις της Βουλής να βρίσκομαι στο εκεί γραφείο του πρωθυπουργού και να συνομιλώ με τον Α. Παπανδρέου. Από τη μεγαφωνική εγκατάσταση ακούγαμε τη συζήτηση στην αίθουσα του κοινοβουλίου.
Ομιλητής ήταν ο Μητσοτάκης, που κατήγγειλε, ως συνήθως, σκάνδαλα και απάτες.
Χαριτολογώντας, μου λέει ο Παπανδρέου: «Νομίζω ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τον Μένιο». Κάλεσε λοιπόν τον Κουτσόγιωργα, ο οποίος ασθμαίνων ήλθε αμέσως. «Μένιο, μπες μέσα και βάλ’ τον στη θέση του, πάλι μας βρίζει», είπε ο Παπανδρέου. « Πρόεδρε δεν μπορώ, δεν έχω ακούσει τι είπε˙ ετοιμαζόμουν να φύγω να πάω σπίτι μου να ξαπλώσω, έχω 39 πυρετό, άσε με», απάντησε ο ατυχής Κουτσόγιωργας. «Πήγαινε πρώτα μέσα και μετά φύγε», είπε ο Παπανδρέου με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση.
Σε λίγα λεπτά ακούσαμε από το μεγάφωνο τη φωνή και τα περίεργα ελληνικά του Κουτσόγιωργα: «Δεν δικαιούσθε για να ομιλείτε. Έχετε γκόμπλεξ με τον αρχηγό μας. Ειδικά εσύ, κύριε Μητσοτάκη, αρχιαποστάτη , προδότη της δημοκρατικής παράταξης, Εφιάλτη» και τα συνήθη συναφή.
Ο Παπανδρέου μου έδειξε με το χέρι το μεγάφωνο. Το διασκέδαζε. «Ο Μένιος… Ωραίος ο Μένιος», μου είπε, με το χαρακτηριστικό του ύφος, κουνώντας το κεφάλι, και συνεχίσαμε τη συζήτηση από εκεί που είχε σταματήσει.
