Μετά τις πολλαπλές αποτυχίες των εταιριών δημοσκοπήσεων να προβλέψουν το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, τους τελευταίους μήνες κυρίως δίνω βάση σε δευτερεύοντα ποιοτικά ευρήματα των διαφόρων μετρήσεων.
Τον τελευταίο καιρό, παρατηρώ ότι σε όλες μα όλες τις έρευνες στο ερώτημα για την καταλληλότητα του πρωθυπουργού κυριαρχεί ο...Κανένας. Η χθεσινή έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτική: ο Κανένας συγκεντρώνει σχεδόν το ίδιο ποσοστό αθροιστικά με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Η κυριαρχία του Κανένα ίσως δείχνει κάτι από τα παρακάτω:
α) Ότι η παραίτηση της κοινωνίας είναι πάρα πολύ μεγάλη κι αυτό ίσως εκτινάξει την αποχή σε πρωτοφανή επίπεδα.
β) Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών αλλά με τρόπο «συστημικό», δηλαδή όπως κάθε άλλος αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Δεν μοιάζει να δημιουργεί κάποιο ιδιαίτερο ρεύμα υπέρ του, μοιάζει το ταβάνι του να έιναι περίπου στο 31%-34% του εκλογικού σώματος.
γ) Ο Αλέξης Τσίπρας πείθει πλέον μόνο ένα πολύ στενό κομματικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως μόνο τις ομάδες συμφερόντων που η κυβέρνηση του με νύχια και με δόντια προστατεύει (δημόσιοι υπάλληλοι κ.α).
δ) Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη γέννηση κάποιου «ανατρεπτικού» πολιτικού φαινομένου που θα τινάξει τα μίζερα νερά του πολιτικού συστήματος. Ας ελπίσουμε ότι να κάτι τέτοιο συμβεί, θα είναι κάτι πραγματικά ελπιδοφόρο για τον τόπο κι όχι κάτι ακραίο τύπου Ζωή Κωνσταντοπούλου.
